توصیف امام علی(ع) از سختی های عالم قبر

حتما بارها کلمه ی عذاب قبر را شنیده اید که در انجا عذاب های سخت و فشارهایی به فرد وارد میشود . و عالم قبر یا عالم برزخ هم از زمان دفن مرده شروع  شده و تا قیامت ادامه دارد . عوامل کاهش عذاب قبر وجود دارد که شما میتوانید این دوره ی سخت را درک نکنید . ما در این مقاله ان ها را توضیح داده ایم  . سختی های عالم قبر را در پرشین وی ببینید.

سختی های عالم قبر

یکبار رسول‌ اکرم(ص) برای نماز آمدند.گروهی را دیدند که آشکارا می خندند و بر اثر خنده دندانهای آنان ظاهر است.آنحضرت فرمودند: اگر مرگ را بسیار یاد کنید آن حالی را که من می بینم نخواهید داشت، لذا مرگ را بسیار یاد کنید.امام علی(ع) در خطبه نود و نهم نهج البلاغه از زهد و ترک دنیاپرستى سخن مى‏ گوید و می فرماید:او را بر نعمتهایى که عطا فرموده ستایش مى‏ کنیم و در کارهاى خود از او استعانت ‏مى‏ جوئیم، ازاو سلامت در دین مى‏ خواهیم همان گونه که تندرستى در بدن از او تقاضا داریم.

اى بندگان خدا شما رابه ترک این دنیائى که سرانجام شما را رها می سازد توصیه مى‏ کنم‏ گرچه شما ترک آنرا دوست ندارید،دنیایى که جسمهاى شما را کهنه و فرسوده مى‏ کند با اینکه دوست دارید، همیشه تازه و نو باشید.شما ودنیا به مسافرانى مى‏ مانید که تازه گام در جاده نهاده‏ اند احساس مى‏ کنند به ‏انتها رسیده‏ اند وتا قصد رسیدن نشانه‏ اى در وسط راه مى‏ کنند گویا به آن رسیده‏ اند.آن چنان دنیا به سرعت مى‏گذرد که هنوز گام در آن نگذارده پایان مى‏ یابد.

عالم قبر از هنگام مرگ تا قیامت

در حالی که براى‏ رسیدن به مقصد نهایى باید راه زیادىرا بپیماید.اما چگونه مى‏ تواند به مقصد برسد کسى که روز معینى در پیش دارد و از آن تجاوز نخواهدکرد.مرگ به سرعت او را می راند و عوامل مختلف او را به زور و برخلاف میل به‏ جدایى ازدنیا وادار مى‏ سازد.پس در عزت و افتخارات(موهوم) این جهان سر و دست نشکنید و به زینت و نعمتهاى آن فریفته نگردید واز رنج و سختیهاى آن جزع و زارى نکنید، زیرا عزت و افتخارات آن به زودى پایان مى‏ گیرد .

زیور و نعمتهایش زایل مى‏ گردد و رنج و سختى‏ آن تمام مى‏ شود و هر خوب و بد دردنیا پایان مى‏ یابد و هر موجود زنده ‏اى به سوى فنا پیش مى‏ رود.آیا براى شما در آثار پیشینیان
وسیله عبرت نیست که شما را از (کردار بد) باز دارد و آیا اگر اندیشه کنید در آثار پدران خودعبرت نخواهید گرفت؟ مگر نمى‏ دانید گذشتگان شما بر نمى‏ گردند و بازماندگان باقى نمى‏ مانند، مگر مردم دنیا رامشاهده نمى‏ کنید که شبانه روز حالات گوناگونى دارند یکى مى‏ میرد و بر او مى‏ گریند و دیگرى باقىمى‏ ماند و به او تسلیت مى‏ گویند و یکى در بستر بیمارى افتاده‏ دیگرى به عیادت او مى‏آید و دیگرى در حال جان کندن است.

لحظه مرگ

یکى به دنبال دنیا مى‏ دود در حالى که مرگ به دنبال اودر حرکت است و یکى در عالم‏ غفلت فرو رفته در حالى که مرگ و حوادث دنیا او را فراموشنکرده‏ اند! و به همین گونه بازماندگان به دنبال گذشتگان مى‏ روند.به هوش باشید، نابود کننده لذات و بر همزننده کامیابی ها و قطع کننده آرزوها(یعنى مرگ را) بسیار به خاطر بیاورید در آن هنگام که تصمیم بر کارهاىزشت دارید و براى اداى حق واجب خدا و نعمتهاى بی شمار و احسان‏هاى بى پایانش از او استعانت جوئید.مولایمتقیان امیرمومنان علی(ع) می‌فرماید: «من اکثر من ذکر الموت نجی من خداع الدنیا؛ هر کس فراوان یاد مرگ کند، ازحیله‌های دنیا، رهایی می‌یابد».حضرت علی(ع) می‌فرماید: «و من اکثر ذکر الموت رضی من الدنیا بالکفاف: هر که بسیار یاد مرگکند، به اندازه کفاف، از دنیا راضی است».

یادآوری مرگ، تأثیرگذاری‌های مثبت و سازنده‌ای در زندگی آدمی دارد.به خاطر این آثار روحی و تربیتی، در تعالیم و آموزه‌هایدینی نیز بدان تاکید و سفارش‌های فراوانی شده است.یکی از آثار سازنده و تربیتی یاد مرگ، پوشیدن لباس زهد دردنیاست.یاد مرگ، دنیا را در چشم انسان زاهد، خوار و کوچک می‌کند.امام صادق(ع) می‌فرماید: «یاد مرگ، شهوت‌ها را از بین
می‌برد، ریشه‌های فراموشی را یکسره بر می‌کند؛ دل انسان را به وعده‌های الهی محکم می‌کند و روحیه انسان را ازسنگدلی به لطافت و رقّت قلب می‌کشاند.نشانه‌های هوس را از بین می‌برد و آتش حرص را خاموش و دنیا راپیش چشمان انسان، کوچک می‌کند»!

مرگ را از یاد نبرید

همچنین، ایشان در سفارش‌های خود که در نهج‌البلاغه آمده است، چنین می‌فرمایند: «ای مردم! سفارش من به شما این است که مرگ را از یاد نبرید و کمتر از آن غفلت کنید، چگونه غافل می‌شوید از چیزی که هرگز از شما غفلت نمی‌کند؟ مگر همه روزه، مرده‌ها را نمی‌بینید که بر خلاف میلشان به سوی گورها برده می‌شوند و در حفره‌های تنگ و تاریک آن جای می‌گیرند؟ گویی هرگز در این دنیا زندگی نکرده و در آبادانیآن نکوشیده‌اند.

از سرایی که در آن به سر می‌بردند، می‌روند و اسیر توده‌های خاکی که از آن وحشت داشتند، می‌شوند.سرگرمدنیایی بودند که از آن دست کشیدند و آخرتی را که به سوی آن کوچ کردند، تباه ساختند.دیگر نمی‌توانند ازبدی‌هایی که کرده‌اند، برگردند و نه این توان و قدرت را دارند که به خوبی‌هایی که از دستشان برمی آید،بیفزایند.به دنیا مهر ورزیدند، ولی دنیا فریبشان داد.به آن اعتماد کردند و او بر زمینشان زد».این گونه، انسان زاهد روزهای عمر خود را رو به کاستی می‌بیند و هر لحظه، خود را یک گام نزدیک‌تربه مرگ احساس می‌کند و در نتیجه تلاش می‌کند تا برای آن دنیای خود نیز زاد و توشه‌ای فراهم کند،که تأمین کننده نیازهای او در فردای قیامت باشد.

آنگاه آن حضرت، خطبه خویش را این چنین به پایان می‌رساند: زاهدان،گروهی از مردم دنیا هستند که دنیاپرست نیستند.پس در دنیا زندگی می‌کنند، اما آلودگی دنیاپرستان را ندارند.در دنیا با آگاهی و بصیرت عمل می‌کنند و در ترک زشتی‌ها، از همه کس سبقت می‌جویند، بدن‌هایشان به گونه‌ای در تلاش و حرکتاست که گویا در میان مردم آخرت هستند.اهل دنیا را می‌نگرند که مرگ بدنها را بزرگ می شمارند، اما آنهامرگ دلهای زندگان را بزرگ‌تر می‌دانند.

یکبار رسول‌ اکرم(ص) برای نماز آمدند.گروهی را دیدند که آشکارا می خندند و بر اثر خنده دندانهای آنان ظاهر است.آنحضرت فرمودند: اگر مرگ را بسیار یاد کنید آن حالی را که من می بینم نخواهید داشت، لذا مرگ رابسیار یاد کنید.هیچ روزی بر قبر نمی گذرد مگر اینکه در آن روز ندا می دهد: من خانه‌ تنهایی هستم.منخانه خاکی هستم.من خانه‌ کرم‌ها هستم.هرگاه شخص مؤمنی در قبر گذاشته می شود، قبر خطاب به او می گوید: آمدنتمبارک! خوش آمدی! از تمام کسانی که روی زمین هستند تو نزد من محبوب‌تری.امروز که نزد من آمده‌ای بهترین برخوردمرا نسبت به خود خواهی دید.سپس قبر برایش تا منتهای نظر وی وسیع و فراخ می شود و دروازه‌ای ازبهشت برایش گشاده می شود که از آن نسیم بهشت و بوهای عطرآگین به او می‌رسد.

خبرگزاری مهر