توصیه ای برای استفاده بیشتر از فرصت معنوی ماه رجب

بزرگان و اهل معنا و اهل سلوک، ماه رجب را مقدمه‌ى ماه رمضان دانسته‌اند.ماه رجب، ماه شعبان، یک آمادگی
است براى اینکه انسان در ماه مبارک رمضان – که ماه ضیافت الهى است – بتواند با آمادگى وارد شود.

آمادگى به چیست؟

در درجه‌ى اول، آمادگى به توجه و حضور قلب است؛ خود را در محضر علم
الهى دانستن، در محضر خدا دانستن – «سبحان من احصى کلّ شى‌ء علمه»(الکافی، ثقه الاسلام کلینی، ج ‏۳، ص ۴۶۷؛
کلیات مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، ص ۴۶) – همه‌ى حالات خود را، حرکات خود را، نیّات خود را، خطورات
قلبى خود را در معرض و محضر علم الهى دانستن؛ در درجه‌ى اول، این مهم است؛ و اگر این حاصل
شد، آن وقت توجه ما به کارهایمان، به حرف هایمان، به رفت ‌و آمدهایمان، به سکوتمان، به گفتنمان، بیشتر خواهد
شد؛ توجه می کنیم که چه می گوئیم، کجا می رویم، چه اقدامى می کنیم، علیه چه‌ کسى حرف می
زنیم، به نفع چه ‌کسى حرف می زنیم(dot)

وقتى انسان خود را در محضر الهى دانست، بیشتر متوجه کارها
و حرکات و رفتار خود می شود.عمده‌ى اشکالات ما به خاطر غفلتى است که از رفتار و اعمالِ خودمان می
کنیم.وقتى انسان از حال غفلت خارج شود، توجه کند که دارد دیده می شود، محاسبه می شود «إِنّا کُنّا نَستَنسِخُ
ما کُنتُم تَعمَلونَ»(جاثیه، ۲۹) – همه‌ى حرکات او، کارهاى او در محضر پروردگار است، طبعاً مراعات می کند.

با این حالت، با یک طهارتى، با یک نزاهت و پاکیزگى‌اى، انسان وارد ماه رمضان شود – «شستشوئى کن و
آنگه به خرابات خرام»؛ شستشو کرده وارد ماه رمضان شود – آن وقت در محضر ضیافت الهى حداکثر بهره را
خواهد برد.

ماه رجب را با این چشم نگاه کنید.در واقع خود را در محضر خدا دیدن در واقع همان یاد خدا
بودن در هر حال است.یاد خدا باعث می‌شود انسان همیشه در حال ذکر الهی باشد و آن وقت این انسانی
که تمام زندگی‌اش حول خدا ترسی، خدا ناظری، ایمان الهی، تقوای الهی، آخرت بینی الهی، خود را در محضر خدا
دیدن الهی و ذکر الهی است، زندگی او رنگ خدا می ‌گیرد.

تمام اندیشه‌اش، رفتارش زیر کلمه الله قرار دارد.بندگی خدا چون این چنین است، خدا را در کنار خود می‎ بیند.”أَلاَ
بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ”.(۲۸، رعد)

دیگر هیچ نگرانی ندارد ولو زیر تیغ دشمنان در کربلا باشد، می‌گوید الهی رضا
برضائک.این چنین می‌شود.لباس تقوا، همان محضر خدا بودن است یادمان باشد که همه ی این حرف ها را می توان
در یک کلمه خلاصه کرد و آن همان تقوا است.

لباس تقوا برای ما با ارزش تر و ارزنده تر از هر چیز دیگری است.تقوا در یک کلام، خود را
در محضر خدا و اهل بیت (علیهم السلام) دیدن است(dot)

ملائکه در جایی که تشویش و اضطراب است نمی‌آیند،
ملائکه در جای سکون و آرامش می ‌آیند، ملائکه در جایی که دائماً محلّ جَوَلان فکر و تخیّلات و خیالات
(است نمی آیند)…
؛ این آن را گفت، آن را گفت، این به من این حرف را زد، چرا آن نسبت به من
این فکر را کرد؟ من این جوابش را بدهم، با این اینجور صحبت کنم اینها به درد ماه رجب نمی
‌خورد

تأثیرات ماه رجب را دست کم نگیریم

ماه رمضان برای عامّه مردم انفَع است و نَفع بیشتری دارد ولی ماه رجب برای خصوص سالکان الی الله
این نفعش از ماه رمضان بیشتر است و تأثیراتی که در ماه رجب بر نفس وارد می ‌شود آن تأثیرات،
تأثیرات عمیق‌ تریست، تأثیرات زیر بنایی تریست از آن چه که در سایر ایّام الله که شعبان و رمضان و
یا فرض بکنید که در آن ذی‌القعده به خصوص دهه اوّل ذی‌الحجّه که بسیار آن جَلوات و جَذبات خاصّی دارد
در آن عُشر اوّل ذالحجّه، این ماه رجب از همه آنها مهمتر است.

ماه رجب ماه الهی است، در ماه خدا، غیر خدا را نباید انسان داخل کند، مراقبه‌اش را در این ماه
باید بیشتر کند، کلامش را در این ماه باید منضَبط ‌تر قرار بدهد، هر حرفی را نزند، هر مطلبی را
نگوید، حتّی مسائل عادی، حرف های عادی، اینها در این ماه مضرّند(dot)

هر چه در این ماه حالت سکوت
و حالت سکون و آرامش بیشتر باشد، واردات بیشتر خواهد بود.

ملائکه در جایی که تشویش و اضطراب است نمی‌آیند، ملائکه در جای سکون و آرامش می ‌آیند، ملائکه در جایی
که دائماً محلّ جَوَلان فکر و تخیّلات و خیالات (است نمی آیند)…
؛ این آن را گفت، آن را گفت، این به من این حرف را زد، چرا آن نسبت به من
این فکر را کرد؟ من این جوابش را بدهم، با این اینجور صحبت کنم اینها به درد ماه رجب نمی
‌خورد.

اگر شخصی با این تصوّرات و تخیّلات داخل در ماه رجب بشود نصیبی نخواهد داشت(dot)

وقتى انسان خود را
در محضر الهى دانست، بیشتر متوجه کارها و حرکات و رفتار خود می شود.عمده‌ى اشکالات ما به خاطر غفلتى است
که از رفتار و اعمالِ خودمان می کنیم.وقتى انسان از حال غفلت خارج شود، توجه کند که دارد دیده می
شود، محاسبه می شود «إِنّا کُنّا نَستَنسِخُ ما کُنتُم تَعمَلونَ»(جاثیه، ۲۹) – همه‌ى حرکات او، کارهاى او در محضر پروردگار
است، طبعاً مراعات می کند

شرط اوّلی را که بزرگان می فرمایند: این است که انسان قلب خود را از
هر چه که تا به حال با او بوده پاک کند و بدون این فایده ندارد، هیچ فایده‌ای ندارد.هر چه
ذکر بگوید فایده ندارد، هر چه توجّه کند فایده ندارد، چرا؟ چون این توجّه و ذکر توجّه صوریست، توجّه عُمقی
نیست،‌ عُمق خراب است، عُمق در او تشویش است، عُمق در او هوا و هوس است، عُمق در او تکثّرات
است، عُمق در او توغّل در کثرات است، فایده ندارد، فقط از یک صورت ظهور پیدا می‌ کند و به
همان صورت هم ختم می ‌شود(dot)

بنابراین اوّلین کاری که سالک باید انجام بدهد این است که تصوّر کند
در ماه رجب متولّد شده.بچّه‌ای که تازه از مادر متولّد می ‌شود دشمن دارد؟ هنوز کاری نکرده توی این دنیا،
دشمن ندارد.آیا بچّه‌ای که از مادر متولّد می ‌شود کسی راجع به او حرف زده؟ کسی غیبتش را کرده؟ کسی
فرض کنید که…
؟ نه، تازه هنوز متولّد شده و نه دوستی پیدا کرده، نه دشمنی پیدا کرده،‌ نه کسی را زده، نه
به کسی بی ‌احترامی کرده، نه شخصی نسبت به او بی ‌احترامی کرده، هیچی هیچ گونه ارتباطی نداشته(dot) دیگر نه
کینه‌ای در بچّه است، نه بُغضی در بچّه هست، نه حَسدی در بچّه، نه حسابی هیچ چیزی نیست.

در این ماه باید این گونه بود و می توان نسخه ی اصلی را در همین دید که بدانیم در
محضر خداوند هستیم.

تبیان