جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
درخواست تبلیغات

چرا براى درخواست حاجت، به سراغ واسطه مى رویم؟

اشتراک:
درخواست حاجت احکام و مسائل شرعی
هر کس حاجت و خواسته‌ای از پیشگاه خداوند متعال دارد باید تمام تلاش خود را بکند و ما دراین مجموعه روش هایی را برای شما توضیح داده ایم که میتوانید مطالب ما را دنبال کنید .

همیشه برای درخواست حاجت از خداوند هیچ گاه نباید دست از تلاش بردارید . و همیشه به واسطه ی یکی از ائمه حاجت خود را طلب کرده و نیاز خود را باید بگوییم . ما در این مجموعه شیوه صحیح درخواست نیاز از خدا را برای شما بیان کرده ایم . ما دراین مجموعه در مورد اینکه چگونه حاجت خود را از خداوند طلب کنید مطالبی را برای شما به نمایش گذاشته ایم .کیفت نماز حاجت را در پرشین وی ببینید.

درخواست حاجت

پرسش:چرا براى درخواست حاجت، به سراغ واسطه مى رویم؟ برخى به شیعیان اتهام مى ‏زنند که رفتن به زیارت‏گاه ‏هاو یا حاجت خواستن از امامان: به معناى عبادت آنها و شرک است؛ چه پاسخى مى ‏توانیم به آنها بدهیم؟

پاسخ:براساس آیات قرآنى، توحید و شرک، داراى معیارهاى روشنى هستند.«توحید» در لغت، به معناى یکتا دانستن است و هنگامى که بر خداوند اطلاق مى شود، به معناى اعتقاد به
وحدانیت و یکى بودن اوست.

«شرک» در لغت، به معناى همتا دانستن در چیزى است و «شریک»، همان همتا و همتراز است.شرک در اصطلاح، بهمعناى شریک قرار دادن براى خدا در حاکمیت و ربوبیت است و حقیقت آن، این است که کسى را همتاى خدا و هم تراز او در خالقیت، مالکیت، ربوبیت و عبادت بدانیم و این، همان شرک عظیم است.[۱] قرآن مىفرماید: (أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ)[۲]؛ «از هر معبودى جز خدا، بپرهیزند».مهم ترین انگاره در این جا، این است که چه عملى نشانه توحید و چه عملى شرک است؛ تا نتوان به راحتى به کسى اتهام شرک زد ویا عمل او را خارج از دایره توحید دانست.

توحید در عبادت و زیارت برخى به شیعیان اتهام مى زنند که نماز شما در زیارتگاه هاى امامان (علیهم السلام) و یا حاجت خواستن ازآنها، به معناى عبادت آنها و شرک است؛ در حالى که شیعیان در زیارت گاه ها به دو صورت زیر نیت مى کنند:

یک.نماز را براى خداوند و به نیت تقرب به خدا مى خوانند و ثواب آن را به روح امامان: هدیه مى کنند.

دو.به نیابت از امامان:، نماز مى خوانند و براى خداوند، رکوع و سجود به جا مى آورند.

درخواست حاجتبهترین راه حاجت گرفتن از خدا

دعا برای گرفتن حاجت

در این باره باید دانست که: «عبادت» در اصطلاح قرآن و حدیث، ارکان خاصى دارد که با بودن آنها، عبادتاصطلاحى تحقق مى یابد و بدون آنها، تنها مطلق خضوع محقق مى شود.آن ارکان عبارتند از:

۱- انجام فعلى که گویاى خضوع و تذلّل باشد.

۲- عقیده و انگیزه خاصى که انسان را به عبادت و خضوع نسبت به شخص واداشته است؛ مانند:

الف) اعتقاد به الوهیت کسى که براى او خضوع کرده است؛خداوند متعال درباره مشرکان مى فرماید: (الَّذِینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَفَسَوْفَ یَعْلَمُونَ)[۳]؛ «آنان که با خداى یکتا، خدایى دیگر گرفتند، به زودى خواهند دانست که در چه جهل و اشتباهى بوده اند و با چه شقاوت و عذابى، محشور مى شوند».

همچنین در جاى دیگرى مى فرماید: (وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَهً لِیَکُونُوا لَهُمْ عِزًّا)[۴]؛ «و مشرکان خداى یگانه راترک گفته، براى احترام و عزت دنیوى، خدایان باطل را برگرفتند».از این دو آیه و آیات دیگر، استفاده مى شود که رکن عبادت غیرخدا و شرک، اعتقاد به الوهیت غیرخداونداست؛ در حالى که شیعیان، امامان: را بنده خدا مى دانند و معتقدند: «لا حول ولا قوه الا باللَّه»، «ولا
مؤثر فى الوجود الا للَّه»؛ همه اراده ها مسخر اراده و توان حق تعالى است و همه امامان و پیامبران:،

مستقل از اراده و خواست خداوند، هیچند و تمام قدرت و ارزششان، به واسطه اتصال به آن منبع لایزال استو بندگى و اطاعت آن عزیزان نسبت به خداوند، موجب شده که خداوند به آنها معجزات و کرامات فراوانى عطانماید.

بهترین راه حاجت گرفتن از خدادرخواست حاجت

دعای معجزه حاجت

ب) اعتقاد به ربوبیت کسى که بر او خضوع کرده است؛خداوند متعال مى فرماید: (یا بَنِی إِسْرائِیلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّیوَ رَبَّکُمْ)[۵]؛ «اى بنى اسراییل! خدایى را که آفریننده من و شماست، بپرستید».همچنین در جایى دیگر مى فرماید: (إِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِیمٌ)[۶]؛ «همانا پروردگار من و شما،خداست؛ بپرستید او را که همین است راه راست».

از این دسته آیات نیز استفاده مى شود که یکى از ارکان عبادت غیرخدا و شرک، اعتقاد به ربوبیت استقلالىغیرخداوند است؛ در حالى که شیعیان احترام و خضوعى که در برابر امامان: دارند، به این عنوان است که آنهابندگان خوب خدا و اولیاى الهى هستند و براى آنها، جدا از ربوبیت و اراده الهى، هیچ نقش و جایگاهىرا قبول ندارند.

بر این اساس، «حقیقت شرک» آن است که کسى را همتاى خدا و همتراز او در خالقیت، مالکیت، ربوبیت وعبادت بدانیم؛ ولى اگر بگوییم:حضرت مسیح (علیه السلام)، بیماران غیرقابل علاج را به اذن خدا شفا مى داد ومردگان را به اذن خدا زنده مى کرد و با علمى که از ناحیه خداوند کسب کرده بود،

از مسائل پنهانى و غیب خبر مى داد، نه به راه شرک رفته ایم و نه سخنى به گزاف گفته ایم.قرآن درباره مسیح مى فرماید: « [او را به عنوان ] رسول و فرستاده، به سوى بنى اسراییل [قرار دادیم که به آنها بگوید:] من نشانه اى از طرف پروردگار شما، برایتان آورده ام.من از گِل، چیزى به شکل پرندهمى سازم؛ سپس در آن مى دمم و به فرمان خدا، پرنده اى مى گردد و به اذن خدا، کورمادرزاد و مبتلایان به برص را بهبود مى بخشم و مردگان را به اذن خدا، زنده مى کنم و ازآن چه مى خورید و در خانه هاى خود ذخیره مى کنید،

به شما خبر مى دهم.به یقین در اینها معجزه اى براى شماست؛ اگر ایمان داشته باشید».[۷] بنابراین، اگر از پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله) و بعضىاز بندگان صالح خدا، همچون اهل بیت (علیهم السلام) چنین امورى را به همین صورت، یعنى «به اذن خدا» تقاضاکنیم، نه تنها شرک نیست، بلکه عین توحید است؛ زیرا ما هرگز آنها را همتراز و هم ردیف و شریکخدا و مستقل در تأثیر قرار نداده ایم؛ بلکه بندگانى سر بر فرمان او و مجرى اوامر او دانسته ایم.

اصولًا این سؤال مطرح است که خدایى که تواناى مطلق است، (إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ)[۸]، آیا نمىتواند قدرت و اختیارات ویژه اى به برخى از بندگان خاصش عطا نماید که آنها به اذن او اعمال کنند؟تا این امر، موجب توجه مردم به آن سفیران هدایت شود و راه خدا، روشن شود و رهبران فرزانه، درجامعه اسلامى معرفى شوند.

با این سخن، پاسخ سؤال دوم که چرا براى درخواست حاجت به سراغ واسطه مى رویم، معلوم مى شود.از آیات قرآن به خوبى استفاده مى شود که انسان ها براى توبه و بهره مندى از آمرزش الهى ویا حاجت خواستن، سه وضعیت مى توانند داشته باشند؛

۱- توبه به درگاه الهى و حاجت خواستن، به طور مستقیمتوسط خود شخص گناهکار و یا نیازمند انجام گیرد؛ چنان که در قرآن مجید مى خوانیم:(فَأَمَّا مَنْ تابَ وَآمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَعَسى أَنْ یَکُونَ مِنَ الْمُفْلِحِینَ)[۹]؛ «و اما کسى که توبه کند و ایمان آورد و بهکار شایسته پردازد، امید که از رستگاران باشد».

۲- علاوه بر این که انسان ها به طور مستقیم به درگاه الهى توبه کنند و حاجت بخواهند، پیامبران یااولیاى الهى نیز براى آنها طلب آمرزش و یا طلب حاجت کنند؛ چنان که در قرآن مجید مى خوانیم: (وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً)[۱۰]؛ «و اگر آنان وقتىبه خود ستم کرده بودند، پیش تو مى آمدند و از خدا آمرزش مى خواستند و پیامبر [نیز] براى آنانطلب آمرزش مى کرد، قطعاً خدا را توبه پذیرِ مهربان مى یافتند».

بدیهى است در این صورت، بندگان خدا از آمرزش و لطف بیشتر خداوند، بهره مند خواهند شد و علاوه بردعاى خودشان، از دعاى اولیاى الهى نیز کمک مى گیرند.

۳- گاهى به جهت شدت تواضع و یا به جهت شدت خطا، انسان هاى گناهکار و یا نیازمند، ترجیح مىدهند تنها به وسیله پیامبران و اولیاى الهى از خداوند، طلب آمرزش و یا طلب حاجت کنند؛ چنان که برادرانحضرت یوسف (علیه السلام) به جهت شدت خطاى خود به حضرت یعقوب (علیه السلام) مراجعه کردند و گفتند: (قالُوا یاأَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا کُنَّا خاطِئِینَ.قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ)[۱۱]؛ «گفتند: اى پدر! براى گناهانما، آمرزش خواه که ما خطاکار بودیم.گفت: به زودى از پروردگارم براى شما آمرزش مى خواهم که او همانا آمرزنده مهربان است».

علاوه بر آمرزش در آخرت، گاهى براى رفع عذاب دنیا نیز مى توان اولیاى الهى را واسطه قرار داد؛ چنانکه درباره قوم حضرت موسى (علیه السلام) مى خوانیم:(وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَیْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا یا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّکَبِما عَهِدَ عِنْدَکَ…)[۱۲]؛ «و هنگامى که عذاب بر آنان فرود آمد، گفتند: اى موسى! پروردگارت را به عهدى که نزد تو دارد، براى ما بخوان.اگر این عذاب را از ما برطرف کنى، حتماً به تو ایمان خواهیم آورد و بنى اسراییل راقطعاً با تو روانه خواهیم ساخت».

بنا بر آن چه گفته شد، هر سه روش طلب آمرزش و طلب حاجت، از سوى خداوند و آیات قرآنىتأیید شده اند و واسطه قرار دادن اولیا، به هیچ وجه، شرک نیست و منافاتى با درخواست مستقیم از خداندارد؛ بلکه اگر آدمى از وساطت اولیاى الهى بهره مند شود، از لطف و آمرزش بیشتر خداوند نیز بهره مندخواهد شد.

شگفت آن که چگونه برخى از فرقه هاى مسلمان نما، از واژه شرک که معناى روشنى دارد، برداشت هاى نادرستو ناروایى کرده، هرگونه درخواست از بندگان صالح خدا را-/ که جز به اذن خدا کارى نمى کنند-/ شرک دانسته اند؛ آن هم مطلبى برخلاف صریح قرآن! تمام اشتباهات اینان، از آن جا ناشى مى شود که آیات قرآن رادر کنار هم قرار نداده اند؛ تا مفهوم واقعى آنها روشن شود؛ بلکه با پیش داورى، برداشت ناقص و نادرستى از آیات کرده اند.

تبیان

گردآوری:
برچسب ها:
اخبار مرتبط:
فیلم پرشین وی
آرون گروپ
آرون گروپس