آرتریت جمجمه ای یا آرتریت گیجگاهی
ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم به بررسی آرتریت جمجمه ای بپردازیم ایا این بیماری را با نام آرتریت گیجگاهی هم می شناسند
جالب است بدانید که این بیماری ممکن است علائمی شبیه به آنفولانزا داشته باشد و تب خفیف همراه باشد اگر این بیماری درمان نشود
ممکن است به چشم ها نیز آسیب جدی بزند تا انتهای این مطلب همراه ما باشید تا با بیماری آرتریت جمجمه ای یا آرتریت گیجگاهی بیشتر آشنا
شویم
آرتریت جمجمه ای
پلیمیالژی روماتیکا یا آرتریت گیجگاهی(آرتریت سلول غول آسا؛ آرتریت جمجه) Polymyalgia rheumatica or temporal شرح بیماری پلیمیالژی روماتیکا
یا آرتریت گیجگاهی(آرتریت سلول غول آسا؛ آرتریت جمجه) بیماری التهابی شریانهای بزرگ، به ویژه شریانهای سر و گردن.
علائم پلیمیالژی روماتیکا و آرتریت گیجگاهی مشابه است، بنابراین این دو بیماری ممکن است در واقع یک بیماری باشند.
معمولاً بزرگسالان بالای ۵۰ سال مبتلا شده و میزان بروز آن در خانمها چهار برابر آقایان است.
علائم شایع علائم زیر ممکن است به علائم یک بیماری عفونی نظیر آنفلوانزا شباهت داشته باشند: تب خفیف
خشکی، درد عمومی مبهم یا درد واضح عضلات به ویژه هنگام صبح معمولاً عضلات تنه، و عضلات بالایی
اندامهای فوقانی و تحتانی درگیر میشوند.سردرد شدید ضرباندار (معمولاً در ناحیه شقیقه یک طرف) قرمزی، تورم، دردناکی و وجود گرههای ضرباندار در طول شریان ـ
گیجگاهی در یک طرف سر بی اشتهایی علل یک اختلال خودایمنی که در آن دستگاه
ایمنی بدن به بافتهای خود (به ویژه بافت همبند) حمله کرده و آنها را تخریب میکند.
علت زمینهساز این وضعیت ناشناخته است.
عوامل افزایش دهنده خطر سن بالای ۶۰ سال، به خصوص در خانمها پیشگیری
پیشگیری خاصی ندارد.
عواقب مورد انتظار معمولاً قابل علاج است ولی عود آن محتمل است.
عوارض احتمالی بدون درمان: از دست دادن بینایی (در صورتی که عروق خونی مشروب کننده چشمها درگیر شود؛ این حالت
یک اورژانس است)؛ بیماری عروق کرونر؛ سکته مغزی؛ کاهش جریان خون مشروب کننده اندامهای فوقانی و تحتانی
با درمان: مصرف داروهای کورتونی ممکن است تا چندین ماه لازم باشد.
عوارض مصرف طولانی مدت کورتون از قبیل پوکی استخوان و زخم گوارشی شایان توجهند.
درمان اصولی آرتریت جمجمه ای
درمان اصول کلی بررسیهای تشخیصی ممکن است شامل بررسیهای آزمایشگاهی، نظیر سرعت رسوب گلبولهای قرمز خون، شمارش گلبولهای سفید خون
و آزمایشهای خون برای کم خونی، و نمونهبرداری (برداشت مقدار اندکی از بافت یا مایع برای بررسی آزمایشگاهی) از شریان
گیجگاهی و عضلات مبتلا، باشد.
درمان با داروهای کورتیکواستروییدی انجام شود.
درمان هرگونه اختلال طبی همراه پلیمیالژی، از جمله بیماریهای قلبی، فشار خون بالا یا کاهش جریان خون رودهها نیز انجام
میشود.
اگر روده دچار گانگرن شود، جراحی ضرورت مییابد.
برای تسکین درد، ناحیه دردناک را گرم کنید.
برای تخفیف خشکی عضلانی نیز از گرم کردن مستقیم ناحیه مبتلا استفاده کنید.
داروها داروهای کورتونی با مقادیر بالا تا متوقف شدن مرحله حاد تجویز میشوند.
با مهار التهاب به وجود آورنده علائم بیماری توسط این داروها، علائم به طور چشمگیری کاهش مییابند.
در ادامه درمان با کورتون، مصرف حداقل مقدار ممکن دارو به صورت یک روز در میان ممکن است برای کنترل
علائم در درازمدت کافی باشد.
داروهای سرکوبگر دستگاه ایمنی به تنهایی یا همراه کورتیکواستروییدها در صورت ناموفق بودن سایر درمانها تجویز میشوند.
داروهای قلبی (در صورت درگیری قلبی) داروهای ضد فشار خون (در صورت بالا بودن فشار خون)
بیشتر بدانید از عوامل خطر آرتریت گیجگاهی
عوامل متعددی می تواند احتمال ابتلا به بیماری آرتریت گیجگاهی را افزایش دهد.
این عوامل شامل موارد زیر می شود:
جنسیت. احتمال ابتلای زنان به این بیماری تقریباً دو برابر بیشتر از مردان است.
سابقه خانوادگی. گاهی اوقات این بیماری در بین خانواده ها شیوع خواهد داشت.
نژاد و منطقه جغرافیایی. این بیماری بیشتر در بین سفید پوستان جمعیت اروپای شمالی یا نژادهای اسکاندیناوی شایع است.
پلی میالژی روماتیکا. ابتلا به بیماری پلی میالژی روماتیکا احتمال ابتلای فرد به بیماری آرتریت گیجگاهی را تا حد قابل توجهی افزایش خواهد داد.
سن. بیماری آرتریت گیجگاهی تنها افراد بزرگسال و بالغ را درگیر کرده و به ندرت ممکن است فردی
زیر ۵۰ سال به این بیماری مبتلا شود. بیشتر افراد مبتلا به این بیماری در سنین بین ۷۰ تا ۸۰ سال شروع به بروز علائم و نشانه های این بیماری می کنند.
علائم آرتریت گیجگاهی
شایع ترین علائم و نشانه های ابتلا به آرتریت گیجگاهی
شامل سردرد و حساسیت پوست سر خواهد بود که معمولاً شدید بوده و هر دو گیجگاه را درگیر می کند.
این دردسر ناشی از بیماری ممکن است به تدریج بدتر شده، به صورت موقتی ظاهر شده و پس از ناپدید شدن بعد از مدتی دوباره ظاهر شود.
به طور کلی علائم و نشانه های آرتریت گیجگاهی شامل موارد زیر می شود:
تب
خستگی
کاهش وزن ناخواسته
حساسیت به پوست سر
درد فک هنگام جویدن یا باز کردن بیش از حد دهان
درد مداوم و شدید سر، معمولاً در ناحیه گیجگاهی سر
از دست دادن ناگهانی بینایی یک چشم به صورت دائمی
از دست دادن بینایی یا دو بینی به ویژه در افرادی که درد فک دارند.
درد و خشکی گردن، شانه ها یا لگن نیز از جمله علائمی است که در صورت ابتلا به بیماری پلی میالژی
روماتیکا شایع است. نکته بسیار جالب این است که در حدود ۵۰ درصد از مبتلایان به بیماری آرتریت گیجگاهی علاوه بر این بیماری مبتلا به بیماری میالژی روماتیکا هستند.
آریا