چرا امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) به هنگام ضربت خوردن امام علی(ع) در مسجد حضور نداشتند؟

حضرت علی علیه السلام در بیست و یک ماه رمضان در مسجد کوفه به دست ابن ملجم مرادی به قتل رسیدند و به شهادت رسیدند .در ان هنگامی که ایشان ضربه خوردند فرزندانشان در مسجد نبودند و حضور نداشتند که دلایل ان را در این مقاله برای شما تشریح کرده ایم  . در این مقاله  هنگام  ضربت خوردن امام علی در هنگامه صبح را برای شما بیان کرده ایم که مطالب ما را در پرشین وی ببینید.

 ضربت خوردن امام علی

عدم حضور فرزندان امام علی(ع) در مسجدمرحوم مجلسی به نقل بعضی از مورّخان نوشته است: در آن شب أمیر‌المؤمنین ـ علیه السّلام ـ برای افطار بهخانه اُمّ‌کلثوم ـ علیه السّلام ـ رفت، اُمّ‌کلثوم می گوید: پدرم با یک قرص نان و مقداری نمک افطار کرد،حمد و ثنای خدا را به جا آورد و به نماز ایستاد و پیوسته در حال نماز بود، گاهی ازاتاق بیرون می‌رفت و به آسمان نگاه می‌کرد، سوره «یس» را تا آخر تلاوت کرد، از حرکات أمیر‌المؤمنین ـ علیه السّلام ـ در آن شب بوی شهادت و لقای پروردگار استشمام می‌شد، شب از نیمه گذشت بعد از تجدید وضوو پوشیدن لباس از اتاق بیرون رفت و از منزل خارج شد.

وقایع پس از ضربت خوردن حضرت امیرالمومنین

اُمّ‌کلثوم اضافه می‌کند: با مشاهده این حالات به حضوربرادرم امام حسن ـ علیه السّلام ـ رفتم و جریان را تعریف کردم، امام مجتبی ـ علیه السّلام ـحرکت کرد و قبل از رسیدن أمیر‌المؤمنین ـ علیه السّلام ـ به مسجد جامع کوفه به آن حضرت رسید وگفت: هنوز ثلثی از شب باقی مانده است، چرا زود از خانه بیرون آمده‌اید ؟حضرت در جواب فرمود: نور دیدگانم،خوابی دیده‌ام که تعبیرآن شهادت من است.

امام مجتبی ـ علیه السّلام ـ خواست که همراه پدر باشد، حضرت أمیر ـ علیه السّلام ـ فرمود: پسرم تورا به حقّی که به گردنت دارم قَسَم می‌دهم که به خانه بر‌گرد، امام حسن ـ علیه السّلام ـ بهخانه بر‌گشت.أمیر‌المؤمنین ـ علیه السّلام ـ به مسجد رفت، چند رکعت نماز خواند، با رسیدن وقت اذان بالای مأذنه رفتو با صدای بلند اذان گفت، آن‌گاه به داخل مسجد باز‌گشت، خفتگان را که از جمله آنان ابن‌ملجم بود برای اقامه نماز بیدار کرد، سپس به سمت محراب رفت و به نماز ایستاد، همانند عادت همیشگی در نماز‌های فریضه ونافله رکوع و سجده را طول داد ؛

ابن‌ملجم ملعون بلند شد و در مقابل ستونی که امام ـ علیهالسّلام ـ در کنار آن مشغول نماز بود، ایستاد، صبر کرد قرائت و رکوع و سجده اول نماز امام تمامشد، امام ـ علیه السّلام ـ سر از سجده برداشت، در این هنگام ابن‌ملجم شمشیر را کشید و بر سرآن حضرت زد.راوی اضافه می‌کند: مردمی که در مسجد بودند با شنیدن صدای آن حضرت از هر سو به طرفآن بزرگوار دویدند ؛ امام ـ علیه السّلام ـ را مشاهده کردند در حالی که دستمال خود را روی سرمی‌بست و خون بر صورت و محاسن او جاری بود و می‌فرمود: این همان وعده‌ای است که خدا و رسولـ صلّی الله علیه و آله ـ داده‌اند.جبرئیل أمین شهادت أمیر‌المؤمنین ـ علیه السّلام ـ را میان آسمان و زمین ندا داد.

حسنین ـ علیهما السّلام ـ از منزل بیرون آمده و راه مسجد را در پیش گرفتند، وقتی وارد مسجد شدندجماعتی از مردم می‌خواستند حضرت أمیر ـ علیه السّلام ـ را سر پا نگه دارند تا نماز صبح را اقامهکند ولی امام ـ علیه السّلام ـ قادر بر ایستادن نبود، {به دستور پدر } امام مجتبی ـ علیه السّلامـ جلو ایستاد و فریضه صبح را به جای آورد و أمیر‌المؤمنین ـ علیه‌السّلام ـ نشسته و با اشاره نمازصبح را اقامه کرد.

نحوه شهادت امام علی

نکات زیر از روایت فوق قابل استفاده است:

۱٫امام مجتبی ـ علیه‌السّلامـ خواست همراه حضرت باشد ولی در جهت اطاعت از دستور پدر به خانه بر‌گشت.و البته هنوز وقت نماز صبح همه فرا نرسیده بود.

۲به دلایل زیر نمازی که ضربه شمشیر بر سر امام ـ علیه السّلام ـ اصابت کرد فریضه صبح نبوده است:الف:امام فرادا (تنها) نماز می‌خواند.ب: در نزدیکی محلّ نماز امام کسی نبود و مردم در گوشه و کنار مسجد مشغول نماز بودند و با شنیدن صدای امام علیه السّلام

ـ به سوی آن حضرت دویدند.

ج: در عبارت فوق‌الذکر آمده بود:امام ـ علیه السّلام ـ از مأذنه پائین آمد، خفتگان را بیدار کرد و به جانب محراب رفت و به نماز ایستاد.همانگونه که می دانیم ۲ رکعت نافله نماز صبح قبل از نماز خوانده می شود.

روشن است که امام ـعلیه السّلام ـ قبل از اقامه نافله به فریضه مشغول نمی شود.بنا‌بر‌این نمازی که در آن نماز، حضرت علی ـ علیهالسّلام ـ ضربت خورده، نافله بوده است نه فریضه ؛مؤیّد این کلام فرمایش محدّث قمی(ره) در پاورقی منتهی‌الآمال است، وی چنین گفته است:

آنچه از روایات می‌شود آن است که نمازی که حضرت أمیر ـ علیه السّلام ـ در آنضربت زده شده نافله فجر بوده است.بنابراین علّت عدم حضور امام حسن و امام حسین ـ علیهما‌السّلام ـ درحین ضربت خوردن پدر در مسجد جامع کوفه، نرسیدن وقت فریضه صبح بوده است، نه این که برای نماز اولوقت و جماعت اهمیّت قائل نباشند.

پرسمان