وقتی توجه انسان به امور زود گذر دنیا معطوف می شود

اهل تقوا هیچ وابستگی ای نسبت به دنیا ندارند و آن چنان به حساب اعمال خود رسیدگی می کنند و سبک بار هستند که هر آینه آماده کوچ از این دنیا می باشند و ترسی از مرگ ندارند. در این مطلب در مورد عدم دلبستگی به دنیا مطالبی را بیان کرده ایم با ما در پرشین وی همراه باشید .

عدم دلبستگی به دنیا

وقتی دنیا برای انسان اولویت می شود؛در قرآن کریم و روایات اهل بیت(علیهم السلام) مطالب بسیارى درباره زهد و وارستگى و قناعت و عزتنفس بیان شده است.هم چنین در کتاب‌هاى اخلاقى ما، مخصوصاً کتاب‌هایى که بیش تر جنبه روایتى دارد، بحث‌هاى فراوانى دراین باره وجود دارد.نکته‌اى که در این جا هست این است که در این گونه موارد معمولاً فقط یک بعدقضیه مطرح و تبیین مى‌گردد، لذا وظیفه علما و فقها، یعنى کسانى که دین شناس و آشنا به کلمات اهلبیت(علیهم السلام) و مبانى اسلام هستند، این است که به سایر ابعاد نیز توجه نموده و با بررسى آنها نظر
اسلام و اهل بیت(علیهم السلام) را در موارد خاص بیان کنند.

یک مسأله این است که توجه انسان نباید معطوف به امور مادى و زودگذر دنیا باشد؛ یعنى تعلقاتش متمرکز درشهوات و لذات زودگذر دنیا نباشد، بلکه باید دوراندیش و آخرت گرا و داراى همتی بلند بوده، متوجه این مطلب باشد که زندگى دنیا چند روزى بیش نیست و زندگى ابدى و حقیقى در عالم دیگر است آنچه درباره ناچیزبودن دنیا ذکر شد، مبتنى بر یک بینش عمیق علمى، فلسفى و اعتقادى است .

لذت‌های آنی و زودگذر

بی رغبتی نسبت به دنیا

چنین اقتضایى دارد که انسان نسبت به دنیا و زخارف آن سر سوزنى دل بستگى پیدا نکند.اما متاستفانه برخی افراد چنان وابسته دنیا می شوندکه که آخرت را به فراموشی سپرده و دنیا را اولویت اول برای خود قائل می شوند گویی که هرگزمال و ثروت خود را از دست نخواهند داد و جنان وابسته به قدرت و ثروت هستند که آخرت رابه فراموشی می سپارند.در پایان کاریکاتوری با این مضمون مشاهده می کنید.

از کلام حضرت امیر(ع) در این فراز از خطبه استفاده می شود که اهل تقوا هیچ وابستگی ای نسبت به دنیا ندارند و آن چنان به حساب اعمال خود رسیدگی می کنند و سبک بار هستند که هر آینه آماده کوچ از این دنیا می باشند و ترسی از مرگ ندارند. به علاوه این که شوق زیارت حضرت حق و اولیاء خدا آن چنان ایشان را مشتاق نموده که اگر اجلی را که خداوند برای هر کسی مقدّر نموده است نمی بود، لحظه ای برای عبور از دنیا و انتقال به آخرت توقّف نمی کردند.

اثر دلبستگی به دنیا

حبّ دنیا در آئینه آیات قرآن

حضرت صادق(ع) می فرمایند: «إِنَّ الْقَلْبَ إِذَا صَفَا ضَاقَتْ بِهِ الْأَرْضُ حَتَّى یَسْمُوَ». زمانى که دل صفا پیدا کند، زمین برایش تنگ می شود، تا آنجا که پرواز می کند.[١] و از طرفی هرگز به خود غرّه نیستند و ترس از این دارند که در صورت توقّف در دنیا، مبادا مبتلای به معصیت خدای کریم شده و از درگاه احدیّت دور شوند. پس در واقع امام(ع) به دو مطلب اساسی اشاره می فرماینددنیا به خودی خود حقیقتی دارد که چون مخلوق خداوند متعال است خیر است .

نشانه ای بر وجود خداست. امّا رابطه انسان ها با دنیا می تواند به گونه های مختلفی باشد. آن چه برای همه درباره دنیا مشترک است، همان کلام رسول خدا(ص) است که فرمودند: «الدُّنْیَا مَزْرَعَهُ الْآخِرَه». دنیا مزرعه آخرت است.[٢] هر آن چه در دنیا بکاریم، نتیجه و ثمره آن را در آخرت برداشت خواهیم کرد. مرحوم ملّا مهدی نراقی در جامع السّعادات درباره حقیقت دنیا این گونه می نویسد: «ماهیّت و حقیقت دنیا در حقّ بندگان عبارت است از: آن چه پیش از مرگ براى آدمى در آن بهره و وسیله شهوت و حظّ و غرض و لذّتی هست، و لذّتى که در حال کنونى خود، پیش از وفات دارد، نسبت به او دنیاست.

ایجرود خبر – ویستا