شباهت جالب برسام پسر سام درخشانی به مادرش عسل امیرپور

خانواده درخشانی در روزهای کرونا چهار نفره شد و سام درخشانی در صفحه شخصی اش اعلام کرد که صاحب پسری زیبا به نام برسام شده است. دختر خردسالش برکه هم در کانادا متولد شده است. شباهت برسام درخشانی به مادرش عسل را در پرشین وی ببینید.

برسام درخشانی

در ادامه تصویری از سام درخشانی در کنار پسرش برسام خواهید دید.

عکس سام درخشانی در کنار پسرش برسام از زاویه ای عجیب!

عکس سام درخشانی در کنار پسرش برسام از زاویه ای عجیب

نقد فیلم خوب، بد، جلف

فیلم جدید قاسم‌خانی بی‌کم و کاست، بازگشتی است به دوران فیلم‌فارسی! پیمان قاسم‌خانی، که زمانی با فیلمنامه‌های طنزش، چه در تلوزیون و چه در زمینه‌ی سینما، نگاهی نو و بدیع را در قالب طنز ایرانی خلق کرده بود، حالا روز به روز، بیش‌تر طعم افول را می‌چشد. او از “سن‌پطرزبوگ” گرفته، تا “طبقه‌ی هسّاث” و حالا نیز، پس از حجم عظیمی از تبلیغات، در “خوب، بد،‌ جلف” ــ اولین فیلمی که خود او کارگردانی‌اش را هم به عهده دارد ــ نشان می‌دهد که ادبیات اولیه‌ی سینما را به کل از یاد برده است.

عسل امیرپور و همسرش سام درخشانی

در طنز، عنصر “خنداندن”، به عنوان وسیله ای در دست طناز برای رساندن مفاهیم و دغدغه‌های بزرگ و کوچک او قرار می‌گیرد؛ اما متأسفانه چند سالی است که سینمای ایران از این تعریف درست طنز غافل شده‌ و به سوی کمدی‌های سخیفی رفته‌ است که حتی هالیوود نیز از ساختن‌شان شرم دارد.

اولین فیلم سینمایی پیمان قاسم خانی

“خوب، بد،‌ جلف” نه تنها توهینی است به فیلم سینمایی “خوب، بد،‌ زشت” شاهکار «سرجیو لئونه»، بلکه از اساس بی‌احترامی بزرگ به شعور مخاطب ایرانی است. فیلم هیچ جذابیت داستانی و تصویری ندارد و حتی چند باری که به سمت “کمدی‌های موقعیت” می‌رود، پا کج می‌گذارد و موقعیت را کلاً به هم می‌ریزد.

فیلم به جای خلاقیت، همان ایده‌ی اولیه‌ی سریال تلوزیونی “پژمان” را دنبال می‌کند. کارگردان حتی به خود این زحمت را نداده که اگر قرار است افول زندگی ورزشی یا هنری یک شخص را به تصویر بکشد، از افرادی دیگر استفاده کند؛

بلکه درست همان «پژمان جمشیدی» را سوژه کرده تا مردم با خاطراتی که از سریال “پژمان” دارند، بخندند، و نه با این فیلم! این ماجرا زمانی غیر قابل تحمل می‌شود که «سام درخشانیِ» سریال “پژمان” را نیز درست با همان مشخصات در کنار او می‌بینیم! این نشان می‌دهد که فیلم در خلاقیت ایده‌ی اولیه‌ خود گرفتار است و چیزی برای ارائه ندارد.

فرزندان بازیگر خوب و بد و جلف

“خوب، بد،‌ جلف” درست مانند سریال‌های ۹۰ قسمتی‌ای که به نویسندگی قاسم‌خانی ساخته می‌شود، شروع داستانی خوبی دارد؛ اما داستان در حد ایده‌ می‌ماند و در میان لوده بازی‌های بازیگران گم می‌شود و با پایانی سرهم‌بندی شده، که هیچ ربطی به اول داستان ندارد، ته همه چیز را هم‌می‌آورد.

شاهد از خود فیلم هم اعتراف سام درخشانی در انتهای آن که بی‌تفاوت می‌گوید: “بی‌خیال آخر داستان! لابد این از همان فیلم‌هایی است که شماره‌ی ۲ هم برای آن ساخته می‌شود!”.

کارگردانی قاسم‌خانی نیز در همان قد و قواره‌ی قاب تلویزیون است. این‌همه تصاویر، با لوکیشن‌های بی‌ربط که ربطی به ژانر کمدی ندارند، در میان این فیلم سینمایی چه می‌کنند؟

متاسفانه در  “خوب، بد،‌ جلف” اثری از جذابیت‌های داستانی و بصری که مخاطب را پای فیلم بنشاند وجود ندارد، چه برسد به آن‌که بخواهد او را بخنداند؛ و هر چه فیلم جلوتر می‌رود این نظریه بیش‌تر تایید می‌شود.

ابنا ـ اینستاگرام