هفت اشتباه والدین در حرف زدن با کودکان

برخی از والدین از روی نا آگاهی در تربیت با کودکان کارهایی را انجام می دهند که نباید آن را انجام بدهند
و این نوع حرف زدن با کودکان به ضرر کودک تمام می شود یک والدین اگاه باید بداند که در بسیاری از وارد
تربیتی بتواند درست صحبت کند و مشکلات را مدیریت کند در ادامه مطلب از پرشین وی قصد داریم نکات
مهم تربیتی و اشتباهات رایج تربیتی که نباید والدین ان را انجام دهند را برای شما عزیزان خواهیم گفت

حرف زدن با کودکان

باید طوری کودک را تربیت و با او رفتار کنید تا در بزرگ‌سالی علاوه بر این که مایه افتخار شما
شود، خودش نیز در سلامت روحی کامل زندگی کند.
یکی از روش‌های ارتباطی با کودکان، حرف زدن است.
اگر بتوانید روش‌های صحیح حرف زدن با کودکان را یاد بگیرید، به طور غیرمستقیم درست حرف زدن را نیز به
او می‌آموزید.

۱٫ غر زدن:

بسیاری از والدین برای این که فرزندشان تکالیفش را درست انجام دهد یا غذایش را کامل بخورد، مدام سر
او غر می‌زنند و اعتراض می‌کنند.
این رفتار به هیچ عنوان مناسب و پاسخ گو نیست.
بر اساس مجله تایم، این کار باعث می‌شود تا کودک لج کند و درست برعکس آن را انجام دهد.
این مسئله همچنین باعث می‌شود تا فرزند از زمان‌هایی همچون غذا خوردن فرار و سعی کند خودش را به کاری
دیگر مشغول کند.

۲٫ کوتاه پاسخ دادن:

والدینی که با پاسخ کوتاه، فرزند را مجبور می‌کنند از آن‌ها اطاعت کند، به هیچ عنوان روش درستی برای
تربیت کودک خود انتخاب نکرده‌اند.
با گفتن عبارت: «برای اینکه من میگم!» باعث می‌شوید تا کودک هرگز به چرایی مسایل فکر نکند.
قدرت تحلیل و پرسش گرایی را از او می‌گیرید.
یا گفتن عبارتی همچون: «هر چه من می‌گویم را باید انجام دهی» به این مفهوم است که هیچ احترامی برای
فرزند خود قائل نیستید و او نیز در مقابل، به شما احترام نخواهد گذاشت.

حرف زدن با کودکان

برای تربیت صحیح فرزندان، برای پاسخ به سوالات او زمان بگذارید و با صبر کامل و مرتبط به او پاسخ
بدهید.بسیار مهم است که واقعاً برای کودکان ارزش قائل شوید.
هنگام صحبت با فرزند خود، گوشی موبایل را کنار بگذارید و با همه حواس به حرف‌های او گوش فرا دهید.
این باعث می‌شود تا اعتمادبه‌نفس پیدا کنند.

۳٫ کودکانه رفتار کردن:

کودکان بسیار باهوش تر از آن هستند که تصور می‌کنید.
لازم نیست صدای خود را کودکانه کنید یا با کلمات خیلی بچه‌گانه با او حرف بزنید تا به حرف‌هایتان گوش
کنند.
کودکان مکالمات مردم با یکدیگر را می‌شنوند و کودکانه حرف زدن را نوعی اهانت به خود می‌دانند.

۴٫ مشغول بودن:

کودکان دوست دارند برای آن‌ها ارزش قائل شوید.
به همین دلیل بسیار مهم است که واقعاً برای آن‌ها ارزش قائل شوید.
هنگام صحبت با فرزند خود، گوشی موبایل را کنار بگذارید و با همه حواس به حرف‌های او گوش فرا دهید.
این باعث می‌شود تا اعتمادبه‌نفس پیدا کنند و آن حس ارزشمندی که دنبالش هستند را از شما بگیرند.

آشنایی با اشتباهات رایج تربیتی

۵٫زیاد حرف زدن:

تحقیقات کارشناسان ثابت کرده است که مغز هر انسانی می‌تواند در هر مرتبه، به طور متوسط ۵
تا ۹ موضوع را به خاطر بسپارد.
به همین دلیل است که کودکان وقتی بیشتر از ظرفیت خود می‌شنوند، دیگر تمایلی به گوش کردن ادامه حرف‌ها
ندارند.
اگر می‌خواهید مسایل زیادی به فرزند خود بیاموزید، آن را به چندین بخش کوتاه تقسیم کنید تا نتیجه بهتری داشته
باشد.

۶٫استفاده از واژه های محکوم یا سرزنش کننده:

هرگز از واژه‌هایی که باعث ایجاد حس گناه در کودک می‌شود، استفاده
نکنید.
کودکان از همان ابتدا حس همدردی ندارند و بسیاری از چیزها را نمی‌توانند درک کنند.
نباید برای اشتباهاتی که انجام می‌دهند، خیلی آن‌ها را مواخذه و سرزنش کنید.

۷٫ تهدید کردن:

هدف از بزرگ کردن کودک ، این نیست که او را مطیع و فرمان‌بردار خود تربیت کنیم.
باید به کودکان فرصت فکر و خطا کردن بدهید.
تهدید کردن کودک باعث می‌شود تا اعتمادبه‌نفس او از بین برود و در بزرگ‌سالی دچار مشکل بشود.

بیشتر بدانید از اشتباهات رایج تربیتی

ترور شخصیت:

هنگامی که والدین روی فرزندان خود اسم می گذارند و آنان را با همان اسامی صدا می زنند، ممکن است
مشکلات عاطفی و رفتاری در کودکان ایجاد کنند. کودکان نسبت به این مساله خیلی حساس هستند؛
مثلا هنگامی که والدینشان آنان را احمق، کودن، گیج، خرفت، خنگ، پروفسور، مزاحم و… صدا می زنند.

گاهی اوقات والدین از این القاب برای ترور شخصیت کودک استفاده می کنند، ولی ممکن است گهگاه
بدون این که منظور خاصی داشته باشند، از این القاب استفاده کنند. این لغات ممکن است
منعکس کننده خشم پدر یا مادر نسبت به کودک باشد، اما معمولا نه تنها باعث بهبود اوضاع نمی شود؛ بلکه آن را وخیم تر نیز می کند.

تسلیم:

والدین تسلیم را می توان والدین لوس کننده هم نامید. این دسته از والدین هیچ محدودیتی قائل نمی شوند
و محدودیت هایی را که در نظر می گیرند غالبا لغو می کنند. فرزندان این گونه والدین بدون داشتن خطوط
راهنمایی معین بزرگ می شوند. والدین به آنچه کودکان می خواهند، تسلیم می شوند.

ما اغلب این قبیل کودکان را با صفت لوس توصیف می کنیم. کودکانی که هیچ گونه محدودیتی
برای آنها منظور نمی شود، ممکن است در برخورد با دیگران دچار مشکل شوند.

حرف زدن با کودکان

بزرگنمایی:

یک امر عادی و ساده را به صورت مساله ای پیچیده در می آورید و فکر می کنید اگر فرزندتان این
طور عمل نکند، آن غذا را نخورد، یا کمی تب داشته باشد، دیگر دنیا به آخر رسیده است.
دائم دست و پایتان می لرزد. خودتان تمام کارهای بچه را انجام می دهید، به جزئیات کارش دخالت می کنید و دیگر فکر نمی کنید بچه باید مستقل بار بیاید.

فرزند انسان موجود عجیب و غریبی است. پدر و مادری که زیاده از حد از بچه ها حمایت می کنند،
بیش از حد از آنها مواظبت می کنند و حاضر نیستند بچه شان به هیچ قیمتی طعم ناکامی و ناراحتی
را بچشد و مرتب مثل یک نوزاد با او رفتار می کنند، فرزندشان برای رویارویی موفقیت آمیز با زندگی
تجربه کسب نمی کند و بزرگ هم که شد، حاضر نیست کمترین مسوولیتی به عهده بگیرد.

تبیان / نی نی بان