نظر امام سجاد(ع) درمورد قیام مختار چه بود؟

مختار ثقفی یا همان ابواسحاق بعد از واقعه عاشورا شروع به خونخواهی امام حسین علیه السلام کرد که به قیام مختار ثقفی معروف است. هدف قیام مختار را در پرشین وی ببینید با ما در پرشین وی همراه باشید .

قیام مختار

تداوم نهضت حسینی به رهبری امام سجاد(ع)پس از واقعه عاشورا، اهل بیت(ع) و به ویژه امام سجاد (ع) بار رسالتی بزرگ را به دوش می‌کشیدند.آنانمی‌بایست نهضت عاشورا را زنده نگاه می‌داشتند و از زحمات و مصیبت‌هایی که در راه دفاع از مبانیاصیل اسلام،متحمل شده بودند، بهره برداری می‌کردند.

با توجه به خفقان شدیدی که پس از واقعه عاشورا بر فضای جامعه حاکم بود و وحشتی که در دل‌هایمردم عراق و حجاز افتاده بود، هر گونه فعالیتی درباره زنده نگاه داشتن یاد و خاطره آن قیام سترگ وبه ثمر رساندن اهداف آن، کاری بس دشوار بود.

از این رو اهل بیت پس از بازگشت به مدینه با بهره گیری از شیوه‌های آرام و بی تنش، امابنیادی، برای دستیابی به اهداف این قیام کوشیدند، با این حال از اقداماتی که موجب حساسیت دستگاه خلافت می‌شد و بهانه‌ای برای محو دستاوردهای نهضت حسینی و فرهنگ تشیع به دست آنان می‌داد، پرهیز می‌کردند.

با دقت در سخنان نقل شده از امام سجاد(ع) در آستانه ورود به مدینه می‌بینیم که امام اگر چه مصائب،دشواری‌ها و غم‌های وصف ناپذیر خود را با مردم در میان می‌گذارد و شهادت مظلومانه حسین(ع) و اسارت غم انگیزخود و همراهانش را مطرح می‌کند، به صراحت نامی از حکومت و به ویژه یزید به میان نمی‌آورد.

با این حال مردم هم به روشنی درمی‌یافتند که حکومت یزید عامل اصلی فاجعه کربلا بوده است و بر امویان لعن و نفرین می‌فرستادند.بنابراین اهل بیت با روش‌هایی به ظاهر غیر سیاسی، در قالب حرکتی فرهنگی و معنوی برای تداوممبارزه و پاسداشت نهضت حسینی تلاش کردند و دست به فعالیت‌هایی زدند که در ادامه به مهمترین آن اقدامات اشاره می‌کنیم.

موضع امام سجاد (ع)

زندگی نامه و قیام مختار ثقفی

*زنده نگاه داشتن یاد و خاطره شهادت امام حسین(ع) و یارانشدستگاه خلافت اموی همواره می‌کوشید که قیام امام حسین را قیامی بر ضد خلیفه رسول خدا(ص) جلوه دهد که سرکوب
آن، حق و وظیفه دستگاه خلافت بوده است از این رو بعد از بازگشت اهل بیت به مدینه، امویان همه  توان خود را به کار گرفتند تا این حماسه را به دست فراموشی بسپارند.در مقابل اهل بیت که به این نقشه شوم دشمن پی برده بودند عزم خود را جزم کردند .

باتمام توان قیام خونین حسینی را زنده نگه دارند یکی از راه‌های رسیدن به این هدف، برپایی مجالس سوگواری، عزاداری علنی و گریه بر شهدای کربلا بود که نوعی مبارزه منفی با حکومت یزید محسوب می‌شد.سوگواری و گریه در حقیقتنمودی خارجی از بیزاری درونی شیعیان از دشمنان امام حسین بود که بیش از همه بازماندگان بنی هاشم، به ویژهامام سجاد به این امر مهم اهتمام داشتند.در اینجا به نمونه‌هایی از آن اشاره می‌کنیم:

۱٫گریه‌های امام سجاد(ع)امام سجاد(ع) هرگاه ظرف آبیرا برای نوشیدن بر می‌داشتن چنان می‌گریست که اشک دیدگانش با آب آن ظرف می‌آمیخت و وقتی از علت آنمی‌پرسیدند می‌فرمود: چگونه گریه نکنم درحالیکه پدرم از آبی منع شد که برای درندگان و حیوانات آزاد بود.امام صادق (ع) می‌فرمایند: علی بن الحسین (ع) بیست سال بر مصیبت پدرش گریست و هر وقت غذا جلوی او
می‌گذاشتند گریه می‌کرد.

شهادت مختار

حدیث امام صادق در مورد مختار

روزی یکی از غلامان به ایشان گفت: فدایت شوم ای فرزند رسول خدا می‌ترسم از کثرت حزن واندوه خود را هلاک کنی، فرمود: از درد و اندوه خویش به خدا شکوه می‌کنم و چیزی از خدا می‌دانمکه شما نمی‌دانید.هرگاه کشته شدن فرزندان فاطمه را به یاد می‌آورم بی اختیار بغض گلویم را می‌گیرد و اشکم جاریمی‌شود.

به یقین گریه‌های امام سجاد (ع) و اهل بیت ریشه‌های عاطفی داشت و شاهدان آن حادثه دردناک هرگز آن رافراموش نمی‌کردند اما این رفتار آنان و تکرار و استمرار آن پیوسته یاد فاجعه کربلا و حماسه عاشورا را زندهنگاه می‌داشت و اجازه نمی‌داد که ظلم و جنایت حاکمان اموی فراموش شود.

۲٫سوگواری‌های زنان اهل بیتپس از واقعه جانسوز کربلا بانوان بنی هاشم برای زنده نگه داشتن یاد شهدای کربلا پیوسته در ماتم و عزابودند.امام صادق(ع) روایت کرده‌اند که بعد از واقعه کربلا همسر امام حسین(ع) برای آن حضرت ماتم به پا کرد وگریست و زنان و خادمان نیز آنقدر گریه کردند که اشک‌هایشان تمام شد.

همچنین نقل کرده‌اند که وقتی پس از شهادت امام حسین(ع) اهل بیت به مدینه بازگشتند، بعضی از اشراف قریش، بهخواستگاری رباب مادر سکینه، همسر آن حضرت آمدند اما او گفت: بعد از رسول خدا کس دیگری را به عنوان پدرشوهر نمی‌پذیرم او پس از واقعه کربلا هرگز زیر سقفی نشست و بعد از یک سال از شدت حزن واندوه در گذشت.

فارس  –  راسخون