با تفاوت جلب و بازداشت و دستگیری آشنا شوید
در تفاوت جلب و بازداشت و دستگیری باید بدانید که دستگیری به معنای سلب آزادی یک شخص به صورت,
موقت است .در جلب کردن سلب آزادی با دستور کتبی قضایی می باشد و بازداشت کردن به معنی نگهداری ,
شخص متهم در محل تعیین شده توسط دادگستری می باشد . برای آشنایی بیشتر با این موارد در ادامه ,
با پرشین وی همراه باشید .
آشنایی با تفاوت جلب و بازداشت و دستگیری
۱-” دستگیری “:
بہ معناے سلب آزادی مـوقت متهم توســط ضابط دادگسترۍڪہدر جرایم مـــشـهود راسا و بدون دستور ,
مقام قضایی صـــورت مےپذیرد.
۲-” جلب “:
ســــلب آزادے موقت توســـط ضابطیــن دادگسترے بنا بہ دستور ڪتبۍ مقام قضایی مےباشــد ضابطین دادگسترۍ,
حسب قانــون تڪلیـــف دارند متهم جلب شـــده را بلافاصلہ تحویل مقام قضایی دهــند.
۳-” بازداشت “
توقــیف یا بازداشت عبارت است از ســلب آزادے تن و نگهــدارے موقت شـــخصدر محل معــین بر خلاف رضـاے ,
وی اعــم از اینڪـــہ آن محــــل خانہ مسڪـونۍ یا انبار عمومۍ محل تجارے قایق موتوری پست ڪلانتری,
و یا بازداشتگاه موقــت یا هر محل دیگری باشــد.
حکم جلب یا قرار جلب؟
حکم جلب لغتی عامیانه است و در حقوق به آن قرار جلب یا دستور جلب گفته میشود؛ زیرا در عرف حقوقی,
و قضایی حکم، به معنای رای دادگاه است؛
در صورتی که دستور جلب رأی محسوب نمیشود, و نوعی دستور است. قرار جلب، در امور کیفری دستوری است ,
که قاضی پرونده در مراحل مختلف برای دستگیری افراد صادر میکند تا آنان را به محضر دادگاه بیاورند.
بنابراین قرار جلب در دو حالت صادر میشود؛ گاهی قاضی دادگاه در روند اجرای حکم، برای مجبور کردن ,
فرد به اجرای حکم، قرار جلب صادر میکند و گاهی نیز زمانی که هنوز فرد متهم نشده است،
نحوه صدور حکم جلب
قاضی برای رسیدگی به حکم و انجام تحقیقات بیشتر دستور جلب کسی را که از او شکایت شده است،
صادر میکند، البته در این مورد هنوز معلوم نیست که فرد متهم است یا خیر و فقط اتهام به وی توجه ,
دارد و به این علت که دلایلی برای متهم بودن وجود دارد، قاضی این قرار را صادر میکند.
با حقوق افراد در زمان جلب و بازداشت بیشتر آشنا شوید
قاضی نباید کسی را احضار و جلب کند مگر آنکه دلایلی بر احتمال ارتکاب جرم توسط افراد داشته باشد.
دستور احضار و جلب باید توسط مقام قضایی یعنی بازپرس، دادیار و قاضی صادر شود و به عنوان مثال ,
اطلاعات سپاه نمیتواند شخصی را بدون دستور مقام قضایی احضار یا جلب کند.
محل حضور فرد باید دادسرا یا دادگاه باشد و احضار به مراکز مرتبط به وزارت اطلاعات غیر قانونی است. احضار,
و جلب اشخاص باید توسط ضابطان دادگستری که شامل نیروی انتظامی و در مواردی بسیج ,
و سپاه میشود، صورت گیرد.
ماموران وزارت اطلاعات ضابط دادگستری محسوب نمیشوند و هرگونه احضار یا جلب افراد توسط آنها,
غیر قانونی است. جلب و احضار فرد باید در روز انجام گیرد مگر در موارد فوری که در این صورت قاضی,
باید موجبات ضرورت جلب در ساعات شب را در صورتجلسه درج و اعلام کند.
ضابطان دادگستری در هنگام جلب و دستگیری افراد و یا تفتیش منازل، محل کار و غیره باید مدارک هویت خود ,
و دستور مقام قضایی را به افراد نشان دهند.
شخص احضارشده در صورت داشتن دلیل موجه چون بیماری میتواند آن را به مقام قضایی اعلام و در روز مشخص,
شده حاضر نشود. ضابطان قضایی در هنگام جلب، حق ورود به خانه یا محل کار را ندارند مگر اینکه,
در برگ جلب صادره دستور ورود به منزل یا به اصطلاح مخفیگاه نیز ذکر شده باشد.
نحوه بازداشت افراد
مامورین مکلف هستند فرد جلبشده را بلافاصله پس از دستگیری نزد مقام قضایی ببرند ولی در موارد استثنایی,
که امکان فرار افراد، تبانی با شرکای جرم و یا از بین بردن آثار جرم وجود داشته باشد،
میتوانند او را تا ۲۴ ساعت بدون دستور مقام قضایی بازداشت کنند.
نگهداری فرد بازداشتشده بیش از این مدت، توقیف غیر قانونی محسوب میشود. جلب و دستگیری افراد ,
به معنای اجازه زدن دستبند به دست وی نیست و تنها در صورت خودداری وی از همراه شدن,
با مامور برای رفتن نزد مقام قضایی می توان اقدام به زدن دستبند نمود.
بیشتر بدانید بازداشت چه تفاوتی با جلب دارد
به نظر شما آیا فرقی بین جلب و بازداشت وجود دارد از نظر کیفری؟
پاسخ کارشناسان :
بله میان این دو تاسیسِ قانونی تفاوت وجود داشته و هر یک آثار خود را دارند. جلب به معنای دستگیری و انتقال نزد,
مرجع صادرکننده حکم جلب است؛ اما بازداشت یا توقیف به معنای نگهداری متهم در محلی معین,
به دستور مقام قضایی است.
دادیاران , دستگیری , میزان