کودک ۶ ساله و عادت های ناخوشایند

برخی از کارهای کودکان باعث می شود که والدین حساس شوند که چرا کودکشان
مرتکب چنین رفتارهایی می شود ،عادت های بد کودکان معمولا نشات گرفته از استرس و
اضطرابی است که در وی وجود دارد ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم به بررسی
استرس و اضطراب کودکان و همچنین عادت های بد کودکان بپردازیم

عادت های بد کودکان

ور رفتن با موها، جویدن ناخن، فرو کردن انگشت در بینی و به دهان بردن پیراهن تنها معدودی از بی‌شمار
عادتهای ناخوشایندی هستند که یک کودک ۶ ساله ممکن است داشته باشد.
فرزندتان قصد اذیت کردن شما را ندارد.
چنین عادت هایی برای او شیوه مقابله با استرس است.

گوشزد کردن مداوم به کودک برای ترک عادتی که دارد در واقع نتیجه عکس می‌بخشد.
این کار تنها توجه منفی به عادت را در پی دارد که موجب می‌شود کودک بیشتر عصبی شده و بیش
از پیش به آن عادت خو بگیرد.
در عوض، می‌توانید با آرامش بیشتری با او صحبت کنید.

عادات فرزندتان را برایش تشریح کنید و دلایل منطقی را که برای یک کودک ۶ ساله واضح و قابل فهم
باشد برای ترک آن ذکر کنید؛ مثلاً می‌توانید به او بگویید که « اگر انگشتj را در بینی ات فرو
کنی مریض می‌شود » یا « موهایت را خیلی وقت است که کوتاه نکرده ای اما اگر زیاد باهاش وربری
مجبور هستیم کوتاهش کنیم چون که این کارت مؤدبانه نیست».

عادت های بد کودکان

عادت های بد کودکان ناشی از استرس

لیستی از کارهایی را که می‌تواند به فرزندتان در کنترل عادت‌های ناخوشایندش کمک کند، تهیه کنید.
به طور مثال، وقتی که کودکتان پیراهنش را به دهان می برد با چشمک زدن رمزی یا علامت دست او
را از این کارش مطلع کنید یا او را مورد تشویق قرار دهید؛ « اگر بتونی یک ماه پیرهنت را
به دهان نبری ، برات همان پیراهن ورزشی را که می‌خواستی می‌خرم».
کودک وقتی که بزرگ تر می شود شیوه های جدیدی را برای مقابله با اضطراب فرا می‌گیرد و عادت های
ناخوشایندش به مرور از بین می روند.
فشاری که از جانب همسالان به کودک وارد می شود نیز مؤثر است.

بسیاری از کودکان همکلاسی خود را که انگشت در بینی اش می کند مورد تمسخر قرار می دهند.
زندگی شما در این دوران اکنون وسیع تر شدن دایره توجه فرزندتان به وی این امکان را می دهد که
موضوع و محتوای یک بازی را در طی چند روز یا چندین ملاقات با همبازی هایش گسترش دهد.
بنابراین، سعی کنید جایی را در خانه برای فرزندتان در نظر بگیرید تا بتواند چیزهایی را که بر روی آنها
کار می کند در آنجا جا بگذارد (به طور مثال، طراحی‌‌ها، قلعه یا خانه عروسکی و یا خانه‌سازی آجری)

بیشتر بدانید از عوامل استرس زا در کودکان

کودکان همانند بزرگسالان دارای احساسات هستند و اختلالات رفتاری و خلقی را نیز درک می کنند و از طرفی استرس و اضطراب به عنوان نوعی از اختلالات عصبی که علایم ناخوشایند و اثرات مخربی می تواند بر جسم و روان هرکس و در هر دوره سنی، ایجاد کند، کودکان نیز از تاثیرات این علائم بر روی اعصاب آنان مستثنی نیستند.

متخصص روانپزشک و مشاوره کودک و نوجوان به ایرنا گفت: استرس از جمله عوارض درونی به شمار می رود که در واقع واکنش عصبی نسبت به فشارهای محیطی و ناتوانی در برابر رفع آنها است.

مهشید رابطیان افزود: استرس و اضطراب در مدت زمان طولانی و یا به شدت زیاد در هر دوره‌ای عوارض و پیامدهای ناخوشایند بسیاری دارد و از این رو این عوارض در دوره کودکی از اهمیت بیشتری برخوردار است به نحوی که مغز و بدن کودک در این دوران در حال رشد و تکامل است و استرس می‌تواند در روند رشد، اختلال ایجاد کند.

وی با بیان اینکه این ایام موضوع ویروس کرونا همراه با برخی مشکلات خانواده ها، فشارهای مدرسه، عدم برقراری ارتباط با گروه دوستان و مرگ نزدیکان از جمله عوامل بیرونی به شمار می رود که می‌تواند منجر به استرس و اضطراب در کودکان شود،‌ اظهار داشت: والدین باید با فرزندان درباره واکنش های عصبی از جمله ترس و نگرانی صحبت کنند و به آنان اجازه دهند تا نسبت به هر آنچه در اطراف آن می گذرد،‌ اهمیت داده و نظر دهند.
رابطیان تصریح کرد: اهمیت دادن به آنچه که در زندگی فرزندان می گذرد موجب می شود تا ترس و اضطراب آنان به حداقل برسد و برای بازگو کردن ذهنیات خود، پدر و مادر را قابل اطمینان بدانند.

عادت های بد کودکان

اضطراب کودکان

این فوق تخصص روانپزشک کودک و نوجوان افزود: والدین به این واقعیت توجه کنند که فرزند آنان احتمال دارد خانواده را با گفتن قسمت کوچکی از آنچه آن‌ را آزار می دهد، آزمایش کنند. باید پدر و مادر با دقت به صحبت‌ فرزند گوش دهند، او را تشویق و بااو همدلی کنند.

وی با بیان اینکه والدین در اینگونه مواقع حتی الامکان بیشتر باید شنونده باشند تا نصیحتگر ‌اظهار داشت: والدین زمانی که در جایگاه پاسخگویی قرار گرفتند باید متفکرانه پاسخ دهند، واکنش‌های شدید نشان ندهند، چنانچه پدر و مادر حالت عصبانی، دفاعی یا قضاوتی به خود گیرند، بچه‌ها صحبت کردن را تمام خواهند کرد.

رابطیان تصرح کرد: والدین زمانی که با استرس و اضطراب بوجود آمده در فرزند خود مواجه شدند نظر خود را بدون تحقیر کردن کودک ابراز کنند و اگر با آن مخالف هستند ضمن عدم مخالفت،‌ نظر خود را با هدف راهنمایی، کنترل و مدیریت استرس و چالشی که در زندگی او بوجود آمده بیان کنند.

وی گفت: از جمله علائم اضطراب و استرس در کودکان می توان به تغییرات خلقی، پرخاشگری، تغییر در الگوی خواب و شب ادراری اشاره کرد و یا اینکه احتمال دارد بی‌قراری و لجبازی آن با اعضای خانواده بیشتر شود.

این رواندرمانگر کودک و نوجوان افزود: هرچقدر که فرزندان بزرگ‌تر می‌شوند مسائل اجتماعی نظیر مدرسه و گروه دوستان برای آنان اهمیت بیشتری پیدا می کند و در نتیجه این مسائل سهم بیشتری در اضطراب آنها برجای خواهد گذاشت.

وی با بیان اینکه والدین علی رغم همه تلاش ها نتوانستند با کودک خود صحبت کنند حتماً از یک مشاور و روانشناس کودک مشاوره بگیرند،‌ افزود: روان‌شناس علاوه بر برگزاری جلسات فردی با کودک به والدین کمک خواهد کرد تا بتوانند علایم استرس و اضطراب و راههای مهارت‌ مقابله با آن را در وجود فرزند و همچنین خودشان تشخص و تقویت کنند.

نی نی سایت / ایرنا