ناخنک چشم در تابستان شایع‌تر است

ناخنک چشم معمولا یک زائده گوشتی سفید رنگ است که گوشه چشم به وجود می آید
در مواقع نادر ناخنک در چشم رشد می کنند هنوز علت اصلی این بیماری چشمی کشف نشده است
کسانی که دچار این بیماری چشمی هستند باید زیاد در معرض نور افتاب قرار نگیرند معمولا این بیماری
نیاز به درمان خاصی ندارد مگر این که باعث مشکل بینایی شود در ادامه مطلب پرشین وی بیشتر با
این بیماری آشنا خواهیم شد

ناخنک چشم چیست

ناخنک توده‌‌ای است که روی بخش سفید چشم (صلبیه) را می‌پوشاند و نتیجه رشد ملتحمه (بافت نازک و بی‌رنگ پوشاننده
چشم) است.
ناخنک در افرادی که در محیط خارج در معرض نور آفتاب و باد هستند، برای مثال کسانی که در محیط
باز کار می‌کنند، شایع‌تر است.
ناخنک چشم ناخنک بافت ارغوانی رنگ مثلثی شکلی است که در روی سطح چشم، در گوشه قرنیه رشد می کند.
بعضی از انواع ناخنک در طی زمان رشد تدریجی دارند، در صورتی که رشد بعضی از انواع آن پس از
مدتی متوقف می شود.

به ندرت ممکن است ناخنک به حدی رشد کند که جلوی مردمک چشم را بگیرد.
دانشمندان علت واقعی ایجاد ناخنک را نمی دانند.
به هر حال از آنجایی که اکثر افرادی که ناخنک دارند، زمان زیادی از اوقات خود را در فضای بیرون
می گذرانند، بسیاری از پزشکان معتقدند که اشعه ماورای بنفش نور خورشید ممکن است در ایجاد آن دخیل باشد.
لذا در مناطقی که نور آفتاب شدید است، استفاده از عینک محافظ، عینک آفتابی و یا کلاه لبه دار توصیه
می شود.

دانستنی هایی پیرامون ناخنک

در بعضی از مطالعات نیز شیوع ناخنک در مردان بیشتر از زنان گزارش شده که ممکن است به دلیل تماس
بیشتر مردان با اشعه ماوارای بنفش نور خورشید باشد.
ناخنک در کودکان نادر است.
عوامل خطرساز برای ایجاد ناخنک قرار داشتن در محیط‌های آفتابی، پرگرد و غبار و توفانی است.
کشاورزان، ماهیگیران، و افرادی که در نزدیک خط استوا زندگی می‌کنند بیشتر به ناخنک مبتلا می‌شوند.
ناخنک در آب و هوای آفتابی شایع تر است، لذا استفاده از عینک آفتابی و گذاشتن کلاه لبه‌دار زیر نور
آفتاب لازم است علامت اصلی ناخنک یک بافت سفیدرنگ برجسته بی‌درد است که رگ‌های خونی از حاشیه بیرونی یا درونی
قرنیه به آن وارد می‌شود.

نکنه ای باید به رانندگان توصیه کرد به خصوص آنها که زمینه ایجاد ناخنک دارند کمتر در معرض باد و آفتاب قرار گیرند.

گاهی این بافت ملتهب می‌شود و باعث سوزش، تحریک، یا احساسی مانند وجود جسم خارجی در چشم می‌شود.
ناخنک با معاینه چشم‌ها تشخیص داده می‌شود و معمولا آزمایش خاصی لازم نیست.
ناخنک در اغلب موارد نیازی به درمان ندارد، مگر اینکه باعث اشکال در بینایی شود یا علائم آزاردهنده‌ای داشته باشد
که قابل کنترل نباشد، در این صورت با جراحی آن را بر می‌دارند.

به چشم زدن عینک‌های محافظتی و به سر گذاشتن کلاه لبه‌دار از عود ناخنک پس از جراحی جلوگیری می‌کند.
در اغلب موارد ناخنک مشکلی ایجاد نمی‌کند و نیازی به درمان هم ندارد.
اگر ناخنک، قرنیه (بخش شفاف جلوی چشم) را درگیر کند، معمولا پس از جراحی مشکلی ایجاد نمی‌شود و بینایی به
حالت عادی باز می‌گردد.

افرادی که ناخنک چشم دارند، باید هر سال نزد متخصص چشم بروند، به این ترتیب می‌توان این عارضه را پیش
از تاثیر بر بینایی درمان کرد.
ممکن است ناخنک پس از جراحی عود کند، بنابراین در صورتی که پیش از این ناخنک داشته‌اید و علائم‌‌تان عود
کرد، به چشم‌پزشک‌تان مراجعه کنید.
حفاظت از چشم‌ها در مقابل اشعه ماورای بنفش ممکن است به پیشگیری از ایجاد ناخنک کمک کند.

روش های درمان ناخنک چشم

۱- درمان طبی در قرون گذشته درمان طبی شامل تجویز موضعی محلول های گیاهی برای
جلوگیری از پیشرفت ناخنک یا جلوگیری از تشکیل اسکار (جوشگاه) بعد از جراحی ضایعات بوده است.
به هر حال هیچ نوع درمان طبی، نتایج کافی و طولانی مدت نمی داد.
در انواع ملتهب ناخنک، با تجویز موضعی کورتیزون درجاتی از تاثیر درمانی دیده می شود، اما در پیشرفت کلینیکی بی
تاثیر است.
در درمان انواع ملتهب ناخنک، قطره های چشمی ایندومتاسین در مقایسه با قطره های چشمی دگزامتازون، تاثیر درمانی بهتر و
احساس ناراحتی کمتری دارند.
قطره های چشمی را باید حتما تحت نظر پزشک متخصص استفاده کنید، زیرا مصرف خودسرانه آنها عواقب خطرناکی در پی
دارد.

ناخنک در اغلب موارد نیازی به درمان ندارد، مگر اینکه باعث اشکال در بینایی شود یا علائم آزاردهنده‌ای داشته باشد
که قابل کنترل نباشد، در این صورت با جراحی آن را بر می‌دارند ۲- درمان های شیمیایی و فیزیکی برای
انهدام بافت های زیر ملتحمه و سلول های ناخنک، در گذشته از موادشیمیایی یا روش های فیزیکی استفاده می شده
است.
این روش ها برای درمان ناخنک های کوچک جایز می باشد.
ولی نتایج امیدوار کننده نبوده و بسیاری از این روش ها منسوخ شده است.

نباید اثرات یک برآمدگی گوشتی در روی قرنیه شفاف بر زیبایی افراد دست کم گرفت.

۳- درمان جراحی آگاه کردن بیمار توسط پزشک، از اهداف جراحی و نتایج احتمالی، زیربنای جراحی است.
به بیمار باید درصد موفقیت عمل گفته شود و در مورد این مطلب که طبیعت ناخنک توام با احتمال عود
است و ناخنک عودکننده نسبت به ناخنک اولیه ممکن است وخیم تر باشد، باید توضیح کامل داده شود.
جراحی، درمان انتخابی برای ناخنک اولیه و عودکننده است و تکنیک های متعددی از برداشتن ساده تا تکنیک های پیچیده
با پیوند غشای مخاطی و پیوند قرنیه وجود دارد.

عمل جراحی در ناخنک های کوچک که فقط مرز قرنیه را درگیر کرده و باعث کاهش بینایی یا تحریک نشده
است، با هدف زیبایی انجام می شود.
این عمل اغلب به درخواست بیمار صورت می گیرد.
هدف از جراحی، برداشتن سر ناخنک و ترمیم ملتحمه با به هم رساندن لبه های زخم است.
زمانی که عمل به طور صحیح انجام شود، عود ناخنک نادر است.

در ناخنک های پیشرفته تر، به خصوص در انواع پیشرونده که پیشرفت ضایعه منجر به رسیدن و تهاجم به ناحیه
بینایی می شود، جراحی لازم است.
جراحی به دو منظور انجام می شود: برداشت ضایعه و جلوگیری از ظهور مجدد بیماری.

۴- درمان کمکی درمان های کمکی شامل: استفاده از داروهای ضد میتوزی (میتو مایسین C)، پیوند اتولوگ سلول های بنیادی
Stem Cells از لیمبوس چشم خود فرد و استفاده از پرده آمنیوتیک جنین است.
در حال حاضر، برخورد پزشکان با ناخنک محتاطانه است و فقط زمانی جراحی می کنند که دلایل کافی داشته باشند
و علائم بالینی واضح دال بر پیشرفت ناخنک وجود داشته باشد.

بیشتر بدانید عوارض ناخنک چیست؟

١- تاثیر بر بینایی افراد گذاشته باشد.

٢- ایجاد استیگمات کرده باشد.

٣- تحریک و قرمزی ان باعث اذیت وناراحتی فرد بشود.

۴- از نظر زیبایی برای فرد غیر قابل تحمل باشد.

هر چند با روش های جدید جراحی بخصوص پیوند ملتحمه بعد از برداشتن ناخنک  با موفقیت زیادی همراه است
ولی باید توجه داشت امکان عود ناخنک وجود دارد بخصوص بعد از عمل نباید در معرض عوامل موثر در بروز آن قرار گرفت.
در موارد پیشرفته وشدید ناخنک به دلیل آسیبی که به قرنیه وارد شده حتی بعد از عمل آثار سفید رنگ آن بر روی قرنیه مبتلا به ناخنک دیده می شود.

برخی از بیماران با استفاده از قطره های اشک مصنوعی معمولی و داروهایی مانند بتامتازون  به صورت طولانی
مدت قصد از بین ناخنک دارند که به آنها توصیه می کنیم قطره اشک مصنوعی بخصوص استفاده بیش از چهار بار دروز ممکن است رشد ناخنک را تشدید کند.

یاد اوری این نکته مهم است استفاده از قطره نفازولین چشمی نیز که باعث از بین رفتن قرمزی چشم
می شود نه تنها باعث جلوگیری از پیشرفت نمی شود بلکه برخی از پزشکان معتقد هستند
که این دارو ممکن است اثر معکوسی داشته باشد. بر این اساس اکثر پزشکان به بیماران خود توصیه می کنند
که دارو را در موارد درد والتهاب ناخنک استفاده کنند در غیر اینصورت برای درمان اساسی ناخنک چشم صرفا جراحی است وتأکید می کنند
در معرض عوامل تشدید کننده ان که در بالا ذکر شد قرار نگیرند.

بخش سلامت تبیان / میزان