خطر افسردگی در مبتلایان به روماتیسم مفصلی

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی یک بیماری مزمن است که اغلب خانم ها را در سن بالا درگیر می کند ، این بیماری جز بیماری های خود ایمنی هستند. علت اصلی این بیماری تاکنون ناشناخته مانده این بیماری درمان قطعی ندارد و میتوانید فقط آن را کنترل کنید. در ادامه مطلب از پرشین وی قصد  داریم نکات مهم پیرامون روماتیسم مفصلی و افسردگی را به اشتراک گذاریم.

روماتیسم مفصلی و افسردگی

متخصصان علوم پزشکی دانشگاه منچستر در این رابطه اظهار داشتند: بیمارانی که از روماتیسم مفصلی شدید رنج می‌برند لازم است
به طور مرتب از نظر وضعیت روانی و اختلالاتی چون اضطراب و افسردگی تحت معاینه قرار گیرند.
این تیم پزشکی به بررسی ۳۲۲ بیمار مبتلا به روماتیسم مفصلی شدید که منتظر درمان بودند، پرداختند.
هدف از این مطالعه بررسی تاثیر فاکتورهای روانی بر مقیاس‌ فعلی سنجش شدت این بیماری موسوم به DAS28 است.

در این بررسی مفاصل متورم و سطح التهاب بدن و وضعیت روحی بیماران مورد مطالعه قرار گرفت و پزشکان دریافتند
مقیاس سنجش شدت بیماری یا DAS28 در این بیماران تحت تاثیر فاکتورهای روانی مانند احساس فرد نسبت به بیماری‌اش است.

«آن بارتون»، محقق ارشد این مطالعه گفت: این بررسی در نوع خود اولین موردی بوده که به معاینه بیماران مبتلا
به روماتیسم مفصلی شدید پرداخته و حاکی از آن است که حال روانی این بیمارن باید پیوسته تحت کنترل باشد.

بارتون همچنین اظهار داشت: ضروری است روماتولوژیست‌ها در مورد تاثیر افسردگی بر این بیماران بیشتر دقت داشته باشند.

روماتیسم مفصلی و افسردگی

بیشتر بدانید از روماتیسم مفصلی

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی نوعی بیماری مزمن و سیستمیک است که اغلب در زنان و در سنین ۳۰ تا ۵۰ سال رخ می دهد.

در این بیماری خودایمنی سیستم ایمنی به سلول های بدن بخصوص سلول های سینوویوم مفاصل بدن حمله می کند و عوارض بیماری را ایجاد می کند.

سینوویوم لایه ای از جنس سلول است که سطح درونی کپسول مفصلی را پوشانده و وظیفه ترشح مایع مفصلی را بر عهده دارند.

این بیماری اغلب مفاصل را بصورت قرینه درگیر می کند که می تواند مشکلات زیادی برای بیمار به همراه داشته باشد.

علت اصلی این بیماری تاکنون ناشناخته مانده اگرچه محققان اختلالات و ضعف سیستم ایمنی را در بروز آن دخیل می دانند.

از آنجایی که علائم این بیماری با بیماری های دیگری نیز مشابه است برای تشخیص دقیق و افتراق آن از سایر مشکلات پزشک از روش های عکسبرداری و تست های آزمایشگاهی دقیق برای تشخیص بیماری استفاده می کند.

روماتیسم مفصلی اغلب مفاصل کوچک بدن را درگیر کرده و سبب درد ، التهاب و تورم مفاصل می شود.

این بیماری مزمن در طولانی مدت می تواند سبب تخریب مفاصل و عوارض بیشتری برای بیمار شود.

به همین دلیل بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی بیش از سایر افراد در معرض خطر بروز بیماری هایی مانند پوکی استخوان، بیماری های گوارشی و بیماریهای قلبی–عروقی هستند.

علائم روماتیسم مفصلی

التهاب مفاصل

درد مفاصل

تورم مفاصل

حساسیت به لمس و فشار

خشکی مفاصل که در ابتدای روز و پس از مدتی بی حرکتی بیش تر احساس می شود.

ضعف و خستگی مزمن

آسیب بافت های اطراف مفصل

محدودیت حرکتی مفاصل

روماتیسم مفصلی و افسردگی

شل شدن و ضعف رباط ها و تاندون ها

ندول های روماتیسمی

کاهش اشتها

درد مبهم عضلات

لنگیدن حین راه رفتن

تغییر شکل مفاصل

کم خونی

درگیری عروق خونی و عصبی

تنگی نفس به دلیل درگیری ریه و بافت های آن

تب

آسیب های چشمی

عوامل خطر

عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری های روماتیسمی

ابتلا به بیماری های عفونی و ویرورسی

مصرف بیش از حد مواد حاوی کافئین

سیگار کشیدن و استعمال سایر دخانیات

ایسنا