آگورا فوبیا یا ترس از مکان های باز

آگورافوبیا به معنای ترس از مکان های باز یا وسیع می باشد و افرادی که دچار این اختلال هستند بیرون رفتن از خانه آن ها را وحشت زده می کند در ادامه همراه با پرشین وی شوید تا درباره این بیماری و نشانه ها و درمان آگورا فوبیا بیشتر بخوانید.

آگورا فوبیا

نشانه های آگورافوبیا:

– اغلب خلق افسرده و رفتارهای توام با ترس و اضطراب فراگیر دارند.

– فکر کردن به محیط اضطراب آور نیز ممکن است حمله ی ترس را ایجاد کند.

– شرایط شایع عبارتند از: خارج از خانه بودن، مسافرت، بالای پل و بازارچه ها و جمعیت های شلوغ

–
قبل از زدن برچسب نیاز است تا دیگر اختلالات مانند ترس های دیگر، هراس اجتماعی، اختلال استرس پس از سانحه
نیز بررسی شود.

درمان آگورافوبیا:

– داروهای روانپزشکی مثل بنزودیازپین ها و SSIR ها در زمانی که حمله های هراس وجود داشته باشد استفاده می
شود.
دارو درمانی تنها با رفتار درمانی ماثر واقع می شود.

– حساسیت زدایی منظم نیز می تواند ماثر باشد.این رویکرد شامل مواجهه تدریجی با موقعیت های ترس آور می باشد.

نشانه های آگورا فوبیا

درباره بیماری آگورا فوبیا بیشتر بدانید

آیا آگورافوبیا قابل درمان است؟

این بیماری قابل درمان است اما دوره درمان آن اندکی طولانی است. به همین دلیل فرد باید تلاش کند به طور مستمر به دارو درمانی و روان درمانی ادامه دهد. روانپزشک با توجه به شدت بیماری انواع قرص و دارو را برای کنترل استرس و اضطراب تجویز می کند که نقش موثری در کنترل استرس فرد دارد. این داروها بر بازجذب سروتونین در بدن اثر می گذارند و اضطراب فرد را کاهش می دهند. از این داروها می توان به داروهای خانوداده بنزودیازپین ها اشاره کرد. همچنین، اگر فرد در اثر ابتلا به این اختلال دچار افسردگی شده باشد، باید داروی مناسب برای درمان افسردگی را نیز مصرف کند.

جلسات روان درمانی یکی از مهمترین بخش درمان این اختلال به شمار می روند. فرد بیمار در این جلسات می آموزد چگونه با ترس خود مقابله کند و برای حضور درا جتماع آماده شود. یادگیری مهارت های آرام شدن و ریلکسیشن، ورزش، خواب کافی و تغذیه مناسب تاثیر بسزایی در درمان این بیماری دارند. گاهی روان درمان گر حضور در جلسات گروه درمانی را به فرد بیمار پیشنهاد می دهد. تمامی این موارد به فرد کمک می کنند تا در مسیر بهبود قرار گیرد. به این نکته توجه داشته باشید که درمان این بیماری زمان بر است و گاهی فرد سه تا پنج سال باید تحت درمان قرار گیرد.

خانه روان شناسی ایران -داروخانه آنلاین