بازیهای محلی جالب ، تشله بازی یکی از بازی های محلی مشهد

بازی های محلی بخشی از هویت ماست. همه ما دوست داریم وقتی دور هم جمع می شویم و البته در روزهای زیبای بهاری در کنار اعضای خانواده خود با انجام یکسری بازی و فعالیت خوش بگذرانیم. بازی های زیادی هستند که هرکدام جذابیت های خاص خودشان را دارند. با پرشین وی همراه  باشید تا تشله بازی مشهدی را آموزش ببینید.

تشله بازی یکی از بازی های محلی مشهد

مجموعه: بازیهای محلی بازی های قدیمی مشهد,بازیهای روستایی مشهد بازی محلی مشهد به تعداد بازیکنان روى یک خط مستقیم و
با فاصلهاى مساوى چاله هاى کوچکى به قطر دو سانتیمتر و عمق ۲ – ۵/۲ سانتیمتر روى زمین حفر مى
کنند.

نفر اول بازی، تشله ٔ خود را لب چاله ٔ اول مى نشاند (در لهجه محلى شوند مى گویند).
سپس نقطه اى را در امتداد چاله ها با فاصله ٔ دو خانه به عنوان نقطه ٔ شروع بازى
تعیین مى کنند.بازیکنان به ترتیب از نقطه ٔ شروع تشله هاى خود را به طرف چاله ها مى زنند.در اینجا
توافق مى کنند: لوکلى موکلى از سیخ تا سوزه قبوله (از سیخ تا سوزن قبول است ).

تشله بازی

در اینجا چندین وضع پیش مى آید: یکى اینکه بازیکنى که تشله را زده است تشله اش به لبه ٔ
چاله برمى خورد و برمى گردد (لوکلی) که در این حالت دوباره باید آن را بزند.دیگر اینکه تشله به خانه
برود یا به تشله ٔ بازیکن دیگر برخورد کند ( تیر بزند) در اینصورت نیازى به تکرار بازى نیست.

شکل دیگر تشله به لبه چاله بخورد و به طرف چپ یا راست منحرف شود (موکلی) که در اینصورت بازیکن
مجدداً باید تشله را بزند.
هربار که تشله بازیکنى به تشله ٔ یکى دیگر از بازیکنان بخورد یک امتیاز مى گیرد.گاهى بازى بر سر پول
انجام مى شود.(به ازاء هر تیر مبلغى از قبل تعیین مىکنند).

وقتى این بازى دو نفره انجام مى شود، گرفتن سه خانه برابر با یک تیر به حساب مى آید.در اینصورت وقتى هر چهارخانه گرفته شود بازى تمام م ىشود.

تیله چیست؟

نام این توپ در لهجه‌های مختلف فارسی و در نقاط مختلف ایران متفاوت است. اما متداول‌ترین نام آن همان تیله است که گاهی «گلوله» یا گلول گفته می‌شود.در زبان لکی به آن گولو و به بازی آن گلوون میگویند در اورامان به آن «بیل» و به بازی آن «بیلانی» می‌گویند. در ایلام (شهرستان آبدانان) به آن «فِنگ (fəŋ)» گفته می‌شود. در شهر اهواز نیز به آن «فِنگ» می‌گویند. در لار به آن «مایه» گفته می‌شود. در کرمانشاه به آن تَشیله و در همدان «تِشِله» می‌گویند. در خراسان به آن «تُشْله» یا «توشْله» گفته می‌شود. در تبریز به آن «مازی» می‌گویند.

در ایلام «گُلو» و چاله‌ای که باید ابتدا گلو را در آن انداخت «نِگِر» نام دارد. در سقز به آن «کَللا» و به بازی آن «کَللا مِشان» می‌گویند. در سنندج به آن «هل مات» و به بازی آن «هل ماتان» می‌گویند. در اصفهان به آن «گولی» و به بازی آن «گولی بازی» و در گلستان هم به ان «توشنه» وبه ان بازی « توشنه بازی» می‌گویند.در لامرد فارس به تیله‌ها هل و به بازی هل بازی گفته و در میان افراد بزرگسال محبوبیت زیادی داشته و در فصل زمستان و بهار زمان اوج این بازی است.

راسخون ـ ویکی پدیا