خودشیفتگی افراطی مشکل روانی دونالد ترامپ

از وقتی که دونالد ترامپ منصب ریاست جمهوری را بر دست گرفت شایعاتی مبنی بر داشتن اختلالات روانی بر سر رئیس جمهور بالا گرفت خیلی ها معتقد بودند که اقای رئیس جمهور دچار نارسیسم و خودشیفتگی است و از اختلالات روانی رنج می برد ما در این مطلب از پرشین وی به بررسی و اختلالات روانی دونالد ترامپ و همچنین خودشیفتگی وی پرداخته ایم

خودشیفتگی دونالد ترامپ

بررسی پرونده پزشکی آقای دونالد ترامپ
آنچه با یقین درباره دونالد ترامپ می‌توان گفت، این است که او با هر چهره بین‌المللی دیگری که داعیه رهبری
دارد و تابه‌حال دیده‌ایم، متفاوت است.
اما مشکل این است که این تفاوت در جهت مثبت نیست.
به تازگی بحث‌ درباره اختلالات روانی ترامپ بالا گرفته است.
او در گفت‌وگو با ۲ شبکه تلویزیونی، علایم مشهودی از پارانویا و خودبزرگ‌بینی نشان داده و حرف‌های بی‌پایه‌اش درباره رای
دادن غیرقانونی میلیون‌ها نفر به رقیبش، هیلاری کلینتون، را تکرار کرده است.
کارشناسان معتقدند که جنگ تجاری بهانه‌گیرانه او با مکزیک نیز نشان می‌دهد او خودانگاره‌اش را بر منافع ملی کشورش ترجیح
می‌دهد.
صحبت‌های مکرر او درباره شمار افراد حاضر در مراسم تحلیفش نیز به نیاز بچگانه او به جلب‌توجه تعبیر شده است.

به تازگی بحث‌ درباره اختلالات روانی ترامپ بالا گرفته است

عبور از گلدواتر
دکتر جان دی گارتنر، روان‌درمانگر، مشکل اساسی را در
خود ترامپ می‌بیند.

خودشیفتگی در دونالد ترامپ

او که استاد دانشگاه جانزهاپکینز است، تصمیم گرفته ضابطه اخلاقی مشهوری به نام قاعده گلدواتر را نادیده بگیرد تا به
آمریکایی‌ها درباره وضعیت روانی خطرناک فرمانده کل قوا هشدار دهد.
قاعده گلدواتر، اصطلاحی غیررسمی برای بخشی از ضوابط اخلاقی انجمن روان‌پزشکی آمریکاست که می‌گوید اظهارنظر حرفه‌ای درباره یک شخصیت عمومی
بدون معاینه آن شخص و گرفتن رضایت از او برای بحث درباره ارزیابی روانی او نادرست است.

سابقه این ضابطه به سال ۱۹۶۴ میلادی بازمی‌گردد که بری گلدواتر، نامزد ریاست‌جمهوری آمریکا، مطرح شد.
در آن زمان هم بسیاری از روان‌شناسان و روان‌پزشکان اعتقاد داشتند او اختلالات جدی روان‌شناختی دارد.
۱۱۸۹ روان‌پزشک در آن زمان در یک نظرخواهی که در مجله فکت منتشر شد، او را از لحاظ روان‌شناختی برای
رئیس‌جمهور شدن بی‌کفایت خواندند.
گلدواتر در واکنش به این مقاله به دادگاه شکایت کرد و دادگاه به نفع او رای داد و ۷۵ هزار
دلار خسارت تعیین کرد.
پس از این ماجرا بود که انجمن روان‌پزشکی آمریکا این ضابطه را در مقررات اخلاقی‌اش گنجاند.

خودشیفتگی دونالد ترامپ

خودشیفتگی بدخیم!
برای نخستین بار هیلاری کلینتون، رقیب انتخاباتی ترامپ، بود که به مشکلات روانی او اشاره کرد.
او پس از اظهارات متعدد ضد زن ترامپ، مسخره کردن یک خبرنگار معلول به‌وسیله او و گفته‌های کاملا نژادپرستانه وی
تقریبا درباره هر فردی که سفیدپوست نبود، او را ازلحاظ روانی برای رئیس‌جمهور شدن بی‌کفایت خواند.

گارتنر که نویسنده کتاب در جستجوی بیل کلینتون، یک زندگی‌نامه روان‌شناختی است، می‌گوید:دونالد ترامپ به‌ شکل خطرناکی ازلحاظ روانی بیمار
است و از لحاظ مزاجی کفایت رئیس‌جمهور بودن را ندارد.
او ترامپ را دچار خودشیفتگی بدخیم می‌داند.
گرچه گارتنر خودش به‌طور شخصی ترامپ را معاینه نکرده، اما مدعی است تماشای اندکی از رفتارهای ترامپ آشکار می‌کند که
او با معیارهای تشخیصی این اختلال تطبیق می‌کند: رفتار ضداجتماعی، دیگرآزاری، پرخاشگری، سوءظن بیمارگونه (پارانویا)، خودبزرگ‌پنداری، فریبکاری، تخریبگری، فرافکنی و
خودشیفتگی.

ویژگی های افراد خودشیفته

اشخاص دارای خودشیفتگی بدخیم، توانایی کنترل امیال آنی و همدلی با دیگران را ندارند.
بسیاری از افراد دچار این اختلال معتقدند که افراد اطرافشان عظمتشان را درک نمی‌کنند.
آنها برای رسیدن به هدفشان به‌شدت تلاش می کنند.
آنها ممکن است کارایی بالایی داشته باشند، مثلا شغل مهمی را عهده‌دار باشند، نرم سخن بگویند، فریبنده باشند، عاطفی و
احساسی به نظر برسند، ظاهری متین، مودب و مهربان داشته باشند و بتوانند با دیگران رابطه برقرار کنند، اما درعین‌حال
ممکن است برای رسیدن به آنچه می‌خواهند، دروغ بگویند، اتهام دروغین بزنند، غلو کنند، تهمت بزنند، فریب دهند، پنهان‌کاری کنند،
دیگران را مقصر جلوه دهند یا حقایق را وارونه جلوه دهند و خود را محق به انجام این کارها بدانند.
آنها می‌خواهند آرزوهایشان برآورده شود و در صورت ناکامی به شدت خشمگین می‌شوند.

این تمایلشان آنقدر شدید است که دیگران را درک نمی‌کنند و برایشان احترام قائل نیستند و توانایی همدلی با آنها
را ندارند.
متاسفانه هیچ علاجی هم برای خودشیفتگی وجود ندارد، اما روش‌هایی برای کنترل آنها وجود دارد.
هدف درمانگران این است که عزت‌نفس ضعیف این بیماران را افزایش دهند و کاری کنند که انتظارات واقع‌بینانه‌ای نسبت به
دیگران داشته باشند.

دکتر جولی فوترل، روان‌شناس بالینی، دراین‌باره می‌گوید:‌ شما نمی‌توانید برای متقاعد کردن چنین شخصی از منطق استفاده کنید.
برای مثال، اینکه بگویید ۳ میلیون زن بر ضد حرف‌های تو تظاهرات کرده‌اند، هیچ تاثیری بر او ندارد.
چنین شخصیت نامطمئنی اکنون به کدهای هسته‌ای دولت آمریکا دسترسی دارد.
اگر این وضعیت هولناک نیست، چه نامی می‌توان بر آن گذاشت؟!.

گفتگو با پزشک شخصی ترامپ

دکتر هارولدان بورنستین، پزشک شخصی ترامپ، نیز اخیرا در مصاحبه‌‌ای اظهار داشته که او داروهایی برای ۳ بیماری مصرف
می‌کند، از جمله یک داروی مربوط به پروستات به نام فیناستراید برای تحریک رشد مو.
سایر داروهایی که ترامپ ۷۰ ساله مصرف می‌کند، شامل آنتی‌بیوتیک (تتراسایکلین) برای کنترل روزاسه (یک مشکل پوستی شایع که موجب
قرمزی می‌شود) و قرص رزوواستاتین (برای کاهش کلسترول خون) است.به گفته بورنستین، ترامپ همچنین برای کاهش خطر حمله قلبی، روزی
یک آسپیرین هم می‌خورد.

بورنستین می‌گوید: ترامپ سالم است و درمان‌هایی که دریافت می‌کند، کاملا روزآمد هستند.
وی که متخصص بیماری‌های گوارشی است، قبلا در طول کارزارهای انتخاباتی، سلامت کامل ترامپ را گواهی کرده و نتایج برخی
از آزمایش‌های انجام‌شده روی او را اعلام کرده بود.

افشای این موضوع که ترامپ برای تحریک رشد موی سرش از فیناستراید استفاده می‌کند، می‌تواند معمای پایین بودن میزان آنتی‌ژن
اختصاصی پروستات (PSA) – یک شاخص سرطان پروستات- را در نتایج اعلام‌شده قبلی در آزمایش‌های پزشکی حل کند.
این دارو میزان PSA را پایین می‌آورد.
بورنستین می‌افزاید: موهای ترامپ موهای خودش هستند و او دچار طاسی نیست.

بورنستین ۶۹ ساله در نیویورک طبابت خصوصی دارد.
او در دانشکده پزشکی دانشگاه تافتس تحصیل کرده و تخصص گوارشش را در دانشگاه ییل گذرانده و از سال ۱۹۸۰
میلادی پزشک ترامپ بوده است.
البته به گفته بورنستین، او از هنگامی که ترامپ رئیس‌جمهور شده،‌ دیگر با او تماسی نداشته و هیچ‌یک از کارکنان
کاخ سفید تقاضای کپی سوابق پزشکی ۳۶ ساله ترامپ را که نزد اوست، نکرده‌اند و برای گرفتن آنها به او
تلفن هم نشده است.
بورنستین می‌گوید: ترامپ برای بررسی‌های سالانه، کولونوسکوپی و سایر آزمایش‌های روتین هر سال از ۱۹۸۰ میلادی به بعد به مطب
من در نیویورک مراجعه می‌کرده است.
قبل از این تاریخ، ترامپ بیمار پدرم دکتر جیکوب بورنستین بوده است.

معاینه بالینی ترامپ

ترامپ در سن ۷۰ سالگی، مسن‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ ایالات متحده است.
قد او ۱۹۱ سانتی‌متر و وزنش ۱۰۷ کیلوگرم است.
ترامپ فشار خون طبیعی برابر با ۱۱۶/۷۰ دارد.
پزشک وی اعلام نکرده که قبل از مصرف استاتین، میزان چربی‌های خون ترامپ چقدر بوده، اما گزارش داده که در
آزمایش‌های اخیر در سطح طبیعی قرار داشته‌اند؛ کلسترول ۱۶۹، کلسترول HDL ۶۳، کلسترول LDL ۹۴ و تری‌گلیسرید ۶۱.
همچنین میزان PSA او ۱۵/۰ بوده است.

آثار جانبی یکی از داروهای ترامپ

به گفته پزشک شخصی ترامپ، یکی از داروهای مصرفی او، فیناستراید است که
برای جلوگیری از ریزش مو با الگوی مردانه مصرف می‌شود، اما این دارو آثار جانبی نیز دارد: کاهش میل جنسی،
اختلال نعوظ و انزال، درد بیضه‌ها و افسردگی.تابه‌حال در آمریکا حدود ۱۳۷۰ مورد شکایت و ادعای خسارت علیه شرکت مرک
که این دارو را وارد بازار کرده، ثبت شده است.
در این شکایت‌ها شرکت مرک متهم شده که درباره آثار جانبی جنسی و شناختی این دارو به مصرف‌کنندگان هشدار نداده
است.
ازجمله یک ادعای خسارت گروهی بر ضد این شرکت، مقصر بودن آن در مجموعه‌ای از آثار جانبی بالقوه مربوط به
این دارو در دادگاه بررسی خواهد شد.
شرکت مرک تابه‌حال دراین‌باره اظهارنظری نکرده است.
ازجمله آثار جانبی این دارو که بیش از همه مورد بررسی قرار گرفته، اختلالات کارکرد جنسی است.

ترامپ دچار اختلالات روانی است

این اختلالات که اکنون بنا به دستور سازمان غذا و داروی آمریکا باید روی برچسب آن قید شود، شامل اختلالات
میل جنسی، اختلالات انزال و اختلالات ارگاسم است که امکان دارد پس از قطع مصرف دارو ادامه یابد.
یک بازبینی تازه روی ۱۷ کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی (که شامل بیش از ۱۷ هزار بیمار می‌شد) نشان‌دهنده ۲ برابر شدن
آمار اختلالات کارکرد جنسی، اختلالات انزالی و ارگاسمی در مردان جوانی بوده که از پروپشیا برای درمان طاسی با الگوی
مردانه استفاده می‌کرده‌اند.

درعین‌حال، یک بررسی اخیر دیگر نشان داد تغییراتی در میزان برخی از استروییدها در مایع مغزی- نخاعی مردانی که فیناستراید
برای جلوگیری از ریزش مو مصرف می‌کنند، ایجاد می‌شود.
معلوم شده این استروییدها بر کارکرد مغز تاثیر می‌گذارند و وجود آنها در مایع مغزی-نخاعی به توضیح آثار روان‌شناختی عمیق
ماندن افسردگی و میل به خودکشی کمک می‌کند که در برخی از بیماران هنگام مصرف فیناستراید مشاهده می‌شود.
همچنین بیماران ممکن است دچار اختلالات خلقی و شناختی از جمله نقص در حافظه و تصمیم‌گیری شوند.
برای پاسخ به این سوال که آیا این دارو برای افرادی که در مقام‌های سیاسی هستند، بی‌خطر است یا نه،
باید منتظر آینده ماند.

بیشتر بدانید از ویژگی افراد خودشیفته:

دیگران را نادیده می‌گیرند: از نظر فردی که مبتلا به‌اختلال خودشیفتگی یا نارسیسیسم
است دیگران تنها وسیله و ابزاری هستند که به او کمک می‌کنند تا به اهدافش برسد.
بنابراین طرز تفکر افراد خودشیفته به دیگران این است که چگونه می‌توانند از آنها استفاده
و برای هدفی که دارند از حمایت آنان بهره‌برداری شخصی کنند. شخصی که به‌خواسته‌های
این‌گونه افراد تن ندهد، کسی‌که موافق این‌گونه افراد نباشد یا کسی‌که آنها را آن‌گونه که خود
می‌پندارند برتر و خاص ندارند، از نظر آنها افراد وجود خارجی ندارند و به‌قول معروف به چشم‌شان
نمی‌آید. به همین دلیل خودشیفته‌ها گاهی با مردم بی‌ادبانه یا نامناسب رفتار می‌کنند زیرا
از نظرشان دیگران تنها ابزاری هستند که باید مورداستفاده قرار گیرند و چنان‌چه دیگر
به‌کارشان نیایند یا بعد از آن‌که به واسطه آنها به هدفشان رسیدند، طوری با آنها
رفتار می‌کنند که انگار‌نه‌انگار این افراد زمانی یار غار و همنشین قافله آنها بوده‌اند.

آیا خودشیفتگی بیماری محسوب می شود؟

حیا را قورت داده‌اند: شخصی‌که تا‌حد بیمارگونه مبتلا به خودشیفتگی(نارسیسیسم) است کم‌کم احساس شرم و حیا را از دست می‌دهد یا کمتر از دیگر افراد احساس شرم‌و‌حیا می‌کند. به عبارت دیگر رفتارهایی که باعث می‌شود دیگران به‌طور‌طبیعی از انجام آنها احساس شرمساری کنند بر‌این افراد تاثیر مشابه ندارد. بنابراین بازی با احساسات دیگران، سوءاستفاده از سایر افراد و دست انداختن آنها هیچ‌گونه عذاب وجدان یا ناراحتی برای خودشیفته‌ها به همراه ندارد و احساس شرمساری نمی‌کنند. برای آنها به‌بازی گرفتن احساسات طرف مقابل باعث شرمساری نیست زیرا آنها همیشه خود را بالاتر از دیگران می‌بینند. آنها چیزی را می‌خواهند، پس آن را به‌دست می‌آورند، صرف‌نظر از این که این کار چه تاثیری بر دیگران دارد.

از خودشان تصویر ذهنی تحریف شده دارند: فرد سالم از نظر شخصیتی قادر به‌درک‌ و ‌شناخت عیوب‌و‌ایرادهای خود هست، هرچند ممکن است پذیرش این عیوب برایش ساده نباشد. مثلا ممکن است بداند که باید قدری صبورتر باشد چون زود عصبانی می‌شود یا باید تواضع بیشتری داشته باشد چون خودخواه است یا قدری مودبانه‌تر صحبت کند چون کمی بی‌ملاحظه است و باعث ناراحتی دیگران می‌شود، اما به‌هر‌حال به‌این‌عیوب واقف است. در حالی‌که افراد خودشیفته، به‌حدی خودشان را کامل می‌بینند که تصور ایراد را هم از خود دور می‌دانند.

به‌دلیل‌کامل دانستن خود، این افراد هیچ انگیزه‌ای برای بهبود ندارند و هرگونه تغییر در رفتار دور از انتظار آنان است.

سلامت / عصر ایران