جملاتی که نباید به بیماران سرطانی بگویید

– تو توان مبارزه با این بیماری را داری.

به اعتقاد یک بیمار ۴۴ ساله نجات یافته از سرطان ، این عبارت به این مفهوم است که شما در
صورتی از شر این بیماری خلاص می‌شوید که بسیار قوی باشید.
در صورتی که این موضوع لزوما صحیح نیست.

– چه احساسی داری؟

به اعتقاد یکی از پزشکان، این سوال بدین معنی است که ظاهر بیمار به نظر
مناسب نمی‌آید و سوال شما بیشتر موجب آزار وی می‌شود.

– از دست من کاری ساخته است؟

این سوال اگرچه در ظاهر مثبت و برای کمک کردن است اما در نهایت با پاسخ منفی بیمار همراه
است.
بنابراین وی برای پاسخ به این سوال ذهنش درگیر خواهد شد.
در این موارد بهترین کار ارائه پیشنهادهای مثبت و مفیدی به اوست.

– بیماری‌ات تا چه اندازه جدی است؟

هیچگاه از یک بیمار سرطانی در مورد بیماری و برنامه‌های درمانی‌اش سوالات
جزئی نپرسید.
مثل اینکه چند جلسه شیمی درمانی داری؟ یا از رادیوگرافی استفاده می‌کنی؟

هدف اصلی اطرافیان یک بیمار سرطانی باید حمایت
از او باشد و این قبیل سوالات تنها استرس بیمار را تشدید می‌کند چرا که او احتمالا پاسخ همه این
سوالات را نمی‌داند.
به خاطر داشته باشید که تعدادی از این بیماران بسیار به حوزه شخصی خود حساس هستند.
بنابراین در خصوص بیماری آنها پرس و جو نکنید.

– یکی از اطرافیان من نیز درگیر این بیماری است.

موقعیت این بیماران احتمالا شما را به یاد بیماری یکی از دوستان یا اقوامتان می‌اندازد، اما بیان آن در
حضور بیمار بسیار نابه‌جا است و در صورتی که تجربه شما از بیماریِ اطرافیانتان منفی باشد این تاثیر به مراتب
بدتر می‌شود.

– بر اساس مقاله‌ای که در مورد بیماری‌تان خواندم، شما می‌توانید …!

نقش دکتر را برای این بیماران بازی نکنید.
اگر آنها سوالی از شما داشته باشند، حتما خواهند پرسید.
در واقع بیماران سرطانی سرشار از اطلاعات و راهکارهای ارائه شده از سوی تیم پزشکی خود هستند پس راهکارهای شما
از مجلات و روزنامه‌ها یک صدم اطلاعات آن‌هاست.

– با این ظاهر، زیباتری!

هر صحبتی که ذهن بیمار سرطانی را به تغییر ظاهری‌اش مانند ریختن یا تغییر
رنگ موها و … به دنبال شیمی درمانی معطوف کند، تاثیر منفی خواهد داشت.

– من احساس تو را درک می‌کنم.

واقعیت این است که این حرف شما واقعی نیست.
اگر شما هم یک بیمار سرطانی بودید یا آن را تجربه کرده بودید، این عبارت شما صحیح بود اما
زمانی که با فرد بیمار برابر نیستید در واقع تجربه‌ای از احساس و درد او ندارید.
بنابراین بهتر است بر نیازها و نگرانی‌های واقعی این بیماران تمرکز کنید.

– شما باید این کارها را انجام دهید.

ارائه راهکارها و یادآوری کردن عوامل تشدید بیماری در این بیماران نه تنها موثر نیست بلکه به سرزش آنها
منجر می‌شود

برترین ها